Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

    Ναός της Δυναστείας Μινγκ
        Ο πολιτισμός της Κίνας μοιάζει σαν να έχει ακολουθήσει μια  εξέλιξη τελείως διαφορετική από τη υπόλοιπη ανθρωπότητα. Σαν να ξεπήδησε από το πουθενά ένα δεύτερο κλαδί στο ανθρώπινο το δέντρο, ένα κλαδί που έχει αποχωριστεί και ακολουθεί απλά την δική του πορεία. Στον κινέζικο πολιτισμό κάτι μας διαφεύγει…. Μας διαφεύγει η αφετηρία του, ο στόχος του , ο βηματισμός του.
        Φαίνεται πως αυτός ο λαός παρήγαγε ένα κοινωνικό πολιτισμό πιο τέλειο από τον δικό μας, μια  ηθική άξια θαυμασμού, και έναν οργανωμένο τρόπο ζωής που διαφεύγει απόλυτα από την δική μας συλλογιστική. Η Κίνα υπήρξε στο πέρασμα του χρόνου ανοικτή  στην εισβολή άλλων φυλών και άλλων θρησκειών. Οι αναμίξεις αυτές παρήγαγαν καινούριες μορφές πολιτισμού , όπως; η Ινδοκίνα και οι πολιτισμοί του Θιβέτ. Ο Βουδισμός και ο Ισλαμισμός μπόρεσε να εισχωρήσει , και να επηρεάσει τον πολιτισμό και τη  τέχνη και  να διαμορφώσει διάφορες κοινωνικοπολιτικές ομάδες. Παρόλα αυτά  μοιάζει σαν να μη έχει σαλέψει καθόλου. Με τον ίδιο τρόπο ζωγραφίζει, με τα ίδια όργανα παίζει μουσική , με τον ίδιο τελετουργικό τρόπο λατρεύει τους προγόνους. Ο κόσμος της Κίνας κοιτάζει σταθερά το παρελθόν , και αναζητά μέσα στο πέρασμα των αιώνων την συνταγή της προσαρμογής του στη Φύση.
        Η κινέζικη τέχνη , μέσα από έναν δρόμο περίεργο για μας , αγκαλιάζει την κοινωνική , την ηθική και την θρησκευτική πραγματικότητα του κινέζικου λαού και οδηγεί στην πηγή της κοινής μας συνείδησης. Η τέχνη στον κινέζο είναι κάτι σαν προσευχή , τον ανεβάζει σε ολοένα και ψηλότερα επίπεδα ακρόασης του θεού.
        Οι ιστορικοί της τέχνης κατάταξαν τα κινέζικα δημιουργήματα σύμφωνα με τις δυναστείες των αυτοκρατόρων , επειδή το ιδιαίτερο κοινωνικοπολιτικό κλίμα που επικρατούσε σε κάθε δυναστεία ήταν καθοριστικό της καλλιτεχνικής εξέλιξης.
        Στην κινέζικη τέχνη η αντιγραφή δεν θεωρήθηκε ποτέ κλοπή, αλλά καλλιτεχνικό προτέρημα και γι' αυτόν τον λόγο είναι πολύ δύσκολο σήμερα ο καθορισμός της αυθεντικότητας ενός έργου.
        Στην ζωγραφική τα πρώτα δείγματα ανεξαρτησίας εμφανίζονται το 2ο αιώνα π.χ. όταν οι βουδιστές μοναχοί  διακοσμούσαν βουδιστικά κείμενα με πολύπλοκα ιδεογραφικά σημεία.
              Κινέζικο Μαντάλα
Αργότερα στην χρυσή εποχή των Μινγκ 1368- 1614 μ.χ.εμφανίζονται τα αριστουργήματα  της λεπτής κινέζικης ζωγραφικής πάνω σε μεταξωτά υφάσματα και άλλα λεπτά υλικά. Η μακριά εξέλιξη της κινέζικης ζωγραφικής διακρίνεται σε δύο ρεύματα: Το πρώτο και αρχαιότερο ρεύμα έχει άγνωστη καταγωγή ,αλλά πολύ λίγες μεταβολές στην διάρκεια του χρόνου. Δίνει μεγάλη θέση στην γραμμή που περιβάλει τους όγκους των αντικειμένων. τα πρόσωπα είναι ρεαλιστικά και δίνεται έμφαση στην λεπτομέρεια των ενδυμάτων. Τέτοιου είδους ζωγραφική κληρονομείται στην εποχή  Χαν και διακοσμεί τοίχους στα ανάκτορα των αυτοκρατόρων και σε τάφους. Τα θέματα  είναι βγαλμένα από μυθικές παραδόσεις και ιστορικά γεγονότα δοσμένα με φανταστική ή ρεαλιστική παράσταση. Οι τοιχογραφίες στους τάφους , μας αποκαλύπτουν μια αναπτυγμένη τεχνική με ρυθμολογική έκφραση.
         Παράλληλα με το παραδοσιακό αυτό ρεύμα και κυρίως μετά την κατάρρευση της δυναστείας των Χαν, γεννιέται το δεύτερο ζωγραφικό ρεύμα που ήταν στενά συνδεδεμένο με την καλλιγραφία. Η Κίνα ανακαλύπτει την ομορφιά του τοπίου, στέκεται μπροστά στην Φύση και επικοινωνεί με το σύμπαν. Ανακαλύπτει ακόμα εκείνη την αφιλοκερδή δραστηριότητα ,που είναι η έκφραση της πνευματικότητας του ανθρώπου. Οι αρχικές τοπογραφίες που φτιάχτηκαν δεν σώθηκαν αλλά η πρόοδος αυτής της τεχνικής και η εμβάθυνση έχουν δώσει αριστουργήματα σε περιόδους ακμής της τέχνης. Η μεγάλη κινέζικη ζωγραφική μας κυριεύει όπως τα  μουσικά κύματα , ξυπνά αισθήσεις και συναισθήματα που μας κατακλύζουν χωρίς να καταλαβαίνουμε τη αρχή τους και το τέλος τους. Αυτό που αντικρίζουμε βλέποντας ένα κινέζικο ,ζωγραφισμένο μετάξι δεν είναι ακριβώς τα λουλούδια ή τα πουλιά ή τα ψάρια. Είναι μια ψυχική κατάσταση απέναντι σε αυτά τα «αντικείμενα» που έρχεται σε μας μέσα από ποιητικές εικόνες, βαλμένες σε έναν απέραντο χώρο. Η αντίληψη ότι η αλήθεια της φώτισης μπορούσε να βρεθεί και στα πιο ταπεινά αντικείμενα , κατέληξε σε ζωγραφικές ασυνήθιστης απλότητας, που αναδίδουν έναν αέρα πνευματικής αλήθειας. Η  απλότητα αυτή όμως είναι παραπλανητική γιατί αυτές οι απλές μορφές που η κινέζικη ζωγραφική  μας έχει δώσει είναι το αποτέλεσμα , βαθιάς σκέψης και διαλογισμού.
        Η κινέζικη ζωγραφική είναι διεισδυτική γαλήνια, κρυστάλλινη, λεπτομερειακή,   νοητική και λυρική ταυτόχρονα, ικανή πάντα να μας οδηγήσει σε ύψιστα σημεία πνευματικής ανάτασης.
        Οι κινέζοι άρχισαν να λαξεύουν την πέτρα και να δημιουργούν αυτό που ονομάζεται γλυπτική τον 14ο και 15ο αιώνα π.χ. τα πρώτα δείγματα είναι διακοσμημένα κεραμικά , ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα πήλινα αγαλματάκια.
        Στην εποχή των Χαν εμφανίζεται η γλυπτική στην πέτρα. Αργότερα όταν  ο βουδισμός  διείσδυσε στην Κίνα , η νέα θρησκεία έφερε μαζί της σταθεροποιημένες μορφές τέχνης (ελληνοβουδιστική γλυπτική της Γκαντάρα), όμως η κινέζικη βουδιστική γλυπτική παρουσιάζει διαφορές με τα ινδικά πρότυπα. Χιλιάδες γλυπτά εμφανίζονται σε σπήλαια και σε βράχους, άλλα μικρά σε μέγεθος και άλλα μεγάλα φτάνουν μέχρι και 10 μέτρα ύψος. Κατά καιρούς η βουδιστική γλυπτική αναζητά τον όγκο , κάποιες φορές προσπαθεί να μιμηθεί την φύση και άλλες φορές απεικονίζει φανταστικά ονειρικά θέματα.
        Η Κίνα έκανε  την αλλόκοτη απόπειρα να λαξεύσει τους βράχους να φτιάξει ιερά σκάβοντας βουνά και καταποντίζοντας βράχια. Έφτιαξε κολοσσιαίες μορφές με βάση αυτό το μοντέλο που ήρθε από Ινδία, γίγαντες καθιστούς , πομπές ανθρώπων και γλυκύτατους θεούς. Μοιάζει σε αυτούς τους ναούς το πνεύμα να διεισδύει και στην πιο αμυδρή σχισμή του.
        Στην Κίνα , ίσως η βουδιστική γλυπτική να κατέκτησε την υπέρτατη έκφρασή της , δουλεύοντας με αυτό τον τρόπο το φως του ήλιου , που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το καθρέφτισμα του πνευματικού ήλιου, στην τριπλή του όψη. Μια  υπέρτατη γαλήνη στην μορφή εμψυχώνεται από την θεϊκής αγάπη ,και ολοκληρώνεται στην τελική της ενοποίηση.
        Κοινό στοιχείο της βουδικής αγαλματοποιίας σε όλους τους πολιτισμούς η ελληνική επιρροή το φως που δονεί τις μορφές, η καθαρότητα των πλάγιων όψεων, η αρμονία των αναλογιών , έρχεται από την ελληνιστική περίοδο.
        Τα χαρακτηριστικά της κινέζικης αρχιτεκτονικής παρουσιάζονται από τις αρχές της ιστορικής περιόδου. Χτυπούν την γη για την ισοπεδώσουν και εκεί εφαρμόζουν υψωμένα τετράγωνα δάπεδα από λίθινες βάσεις. Πάνω σε αυτό βάζανε ξύλινους στύλους που στηρίζανε την οροφή. Οι τοίχοι δεν ήταν πάρα απλά συμπληρώματα στην όλη κατασκευή.
        Τον 3ο αι. π.χ. κατασκευάζεται το μεγάλο σινικό τείχος από τον Σι Χουανγκ  Τι της δυναστείας των Τσιν, το οποίο ξεδιπλώνεται σε 4.800 χιλιόμετρα στο βόρειο μέρος της Κίνας,  σαν ένας μεγάλος κοιμισμένος δράκος που τεντώνεται και λιάζεται στις κορυφές και τα φαράγγια ενός από τα πιο όμορφα ορεινά τοπία στον κόσμο. Το σινικό τείχος αποτελεί το σύμβολο της εθνικής περηφάνιας και του πανάρχαιου μεγαλείου του κινέζικου λαού. Φτιάχτηκε για να σταματήσει τις μογγολικές νομαδικές ορδές από τις στέπες , και πήρε τη μορφή που έχει σήμερα στα χρόνια της
        Η εποχή των Τανγκ υπήρξε η κλασική εποχή της κινέζικης αρχιτεκτονικής. Όταν ο βουδισμός χρειάστηκε κτίρια για τις κοινοβιακές του ανάγκες , υιοθέτησε το σχέδιο των αυτοκρατορικών παλατιών ,που όμως επηρεάσθηκε από τον οικοδομικό τύπο «στούπα» της Ινδίας. Τότε είναι που κάνει την εμφάνισή της η παγόδα, ένας ξύλινος πολυώροφος πύργος στην κορυφή του οποίου βρίσκεται μια μεγάλη βελόνη ,την οποία διαπερνούν πολλοί μεταλλικοί δίσκοι. Αυτό μοιάζει πολύ με τις ινδικές λειψανοθήκες. Η παγόδα ή «τα» είναι επίσης εμπνευσμένη από τον κινέζικο πύργο- φυλάκιο.
        Αργότερα την εποχή Μινγκ μέχρι και την εποχή των Μαντσου η κινέζικη αρχιτεκτονική , και κυρίως αυτή των αυτοκρατορικών και δημοσίων κτιρίων χαρακτηρίζεται από την μεγαλοπρέπεια των πλατειών της κλίμακας των γεφυρών , από τον τρόπο κατεύθυνσης των τρεχούμενων νερών και από τις τεχνητές λίμνες .
        Η πολυτελής αρχιτεκτονική της Κίνας στις παγόδες και τα ανάκτορα , δημιουργούν μια τέρψη στο μάτι και αποδεικνύουν έναν παμπάλαιο αριθμό κανόνων  μεταφυσικής και κοινής λογικής ταυτόχρονα. Όλα είναι κυανά στους ναούς του ουρανού , όλα κόκκινα στους ναούς του ήλιου, όλα κίτρινα στους ναούς της γης όλα λευκά και υποκύανα στους ναούς της σελήνης. Τα χρώμα φτιάχνουν μια ισορροπεί ανάμεσα στις αισθητηριακές και στις φυσικές αρμονίες ,με σκοπό να γαληνέψουν την καρδιά.
        Ο χορός και το θέατρο είναι στενά δεμένα μεταξύ τους σαν μορφές τέχνης οι πηγές τους ανακαλύπτονται  στις επικήδειες  τελετές και στους εξιλεαστικούς χορούς που συνοδεύονται με σαμανικά τελετουργικά. Πάντα με την παρουσία ορχήστρας και τραγουδιού. Ξεκινούν μέσα από έναν θρησκευτικό χαρακτήρα και αργότερα διαμορφώνουν έναν θεαματικό χαρακτήρα, διατηρώντας όμως μερικά αρχικά χαρακτηριστικά όπως ο συμβολισμός των χειρονομιών, των χρωμάτων , των ενδυμασιών και των αντικειμένων. Το θέατρο άρχισε να παίρνει την σύγχρονη φυσιογνωμία όπου η παράσταση αποτελούσε την σύνθεση του χορού τραγουδιού παντομίμας και μουσικής με την εισαγωγή κοστουμιών και προσωπείων ,και χρωματιστών μακιγιάζ για τον καθορισμό των ρόλων. Το θέατρο είχε το στυλ τσίρκο σε ανοιχτό βάθρο, και τα έργα που παιζόντουσαν είχαν κυρίως κοινωνικό χαρακτήρα. Οι ρόλοι ήταν σταθερά καθορισμένοι, με τυποποιημένους ήρωες και το μέρος των γυναικών έπαιζαν άνδρες. Εκπαιδεύονταν πολύ μικροί για τον σκοπό αυτό , στο τραγούδι στο χορό στη ακροβασία , σε αθλητικές επιδείξεις αλλά και σε πάλη.
        Στις μέρες μας το θέατρο και ο χορός κρατάει πολλά παραδοσιακά χαρακτηριστικά και συμβολικά στοιχεία.
        Πάνω από 200 μουσικά όργανα κάνουν την εμφάνισή τους στην Κίνα μέσα από το πέρασμα των αιώνων και διαμορφώνουν μια μουσική παράδοση και έναν  μουσικό πολιτισμό τον αρχαιότερο μετά την Αίγυπτο. Τα όργανα αυτά έμειναν σχεδόν αμετάβλητα μέχρι τις μέρες μας. Ταξινομήθηκαν σε 8 ομάδες ανάλογα με το υλικό κατασκευής τους: μέταλλο, μετάξι, ινδικό καλάμι, κολοκύθα, χώμα, δέρμα ξύλο. Αυτά τα υλικά έφτιαξαν αυλούς , πλαγίαυλους, όμπρες, κύμβαλα, κώδωνες, έγχορδα και πολλά άλλα.
        Η μουσική στην Κίνα είναι καταρχήν τελετουργική. Χρησιμοποιείται στους ναούς και τις αυλές για θρησκευτική χρήση , αλλά και γίνεται μουσική δωματίου για την ανώτερη καλλιέργεια του πνεύματος. Χρησιμοποιείται ακόμα σαν λαϊκή μουσική στις περιοδικές γιορτές που οργάνωναν οι αυτοκράτορες. Πάντοτε όμως και στις τρεις περιπτώσεις έδιναν σημασία στη  ψυχολογική επίδραση της μουσικής στους ακροατές , στην διαμόρφωση του χαρακτήρα  και στον συμβολισμό της κλίμακας. Στην πεντατονική κλίμακα των πέντε φθόγγων βλέπουμε την έκφραση των πέντε αρετών ( καλοσύνη , δικαιοσύνη , ευπρέπεια, σύνεσης και χρηστότητα) . στην αρχή της δυναστεία ς των Τσου  προστέθηκαν άλλοι δύο φθόγγοι και ο συμβολισμός πήρε την μορφή , ουρανός, γη, άνθρωπος , και τα 4 σημεία του ορίζοντα.
        Η μουσική στην Κίνα φαίνεται να ενσωματώνεται σαν στοιχείο της φύσης μέσα στην γενική αρμονία του σύμπαντος , μιμείται τα φαινόμενα και ακολουθεί τον ήχο του αέρα και του νερού. Μέσα από αυτόν τον τρόπο διαμορφώνει ήθη και ηθική στον κινέζικο λαό φτιάχνει χαρακτήρες και φτιάχνει πολιτισμό.  
         Όλα στην Κίνα γυρίζουν μόνιμα σε κύκλους, ακολουθώντας τους κύκλους της Φύσης Η Τέχνη της ακολουθεί τους ίδιους δρόμους που ακολουθεί και η Ψυχή της. Μοιάζει  να ζει χωρίς να προχωρεί, μια και λίγα πράγματα άλλαξαν στο πέρασμα των  χρόνων.
        Αυτός ο παράξενος θετικός  λαός έχει την ικανότητα να ακούει μέσα από τα βάθη της σκοτεινής ψυχής, την καθαρή αρμονία του Σύμπαντος, κι έτσι καθάρια , λεπτεπίλεπτη και βαριά, μεταλλάσσει την ύλη σε τέτοιες μορφές που περιέχουν περισσότερο αποκρυσταλλωμένους ήχους παρά την ύλη καθεαυτή. Αυτές οι μορφές που παράγει η Τέχνη τους , ξεκλειδώνουν από την  ψυχή των ανθρώπων, την ηρεμία και την παρηγοριά, … την βαθιά γνώση πως η Ζωή θα γεννά και θα αναγεννά , πάντα θα βρυχάται και πάντα θα ανεβαίνει προς τα πάνω για να αγγίξει τον ουρανό.       

Η Κινέζικη Μουσική Και Η Πρωτότυπη Όπερα του Πεκίνου

Η  μουσική κατείχε και κατέχει ακόμα, πολύ μεγάλο ρόλο στον πολιτισμό της Κίνας. Από την 5η, κιόλας, χιλιετία αποτελούσε μέρος του φιλοσοφικού της συστήματος, χρησίμευε στην καλή διοίκηση του κράτους, με αποτέλεσμα η σύνθεσή της να είναι αποκλειστικό προνόμιο του αυτοκράτορα. Επίσης, η μουσική μαζί με την παντομίμα είχαν σημαντική θέση στο κινέζικο θέατρο και αποτελούσαν ένα αδιαίρετο σύνολο.
Αξίζει να αναφερθεί οτι όπως σε όλες τις παραδοσιακές μουσικές του κόσμου, έτσι και στην κινέζικη ο χαρακτήρας της μουσικής ήταν καθαρά μονοφωνικός ( μία μελωδία ) με κάποια στοιχεία ετεροφωνίας   ( είδος πολυφωνίας ). Όσον αφορά στο σύστημα της μουσικής τους σημειογραφίας, αυτό ήταν αρκετά ανεπτυγμένο: άλλο για τη φωνητική και άλλο για την ενόργανη μουσική. Οι Κινέζοι μουσικοί εμπνέονται από τη αρμονία της φύσης.
Παράγουν ήχους που ακούν στη φύση: τον  ήχο του αέρα στα φύλλα των δέντρων, στο χορτάρι, του νερού στο ρυάκι, το κελάηδημα των πουλιών κλπ. Αυτή η μουσική έχει την ικανότητα να αγγίζει την ψυχή του ανθρώπου, να την εξυψώνει, να την απομακρύνει από την ύλη και να την ηρεμεί, να την παρηγορεί, να της δίνει δύναμη και ενέργεια. Φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στη φύση.
http://www.youtube.com/watch?v=oqKZm5FJNAw

Κινέζικα Μουσικά Όργανα 
Τα μουσικά όργανα της Κίνας, είναι ξεχωριστά τόσο στον ήχο όσο και στην εμφάνισή τους. Χωρίζονται σε 8 ομάδες και υλικά κατασκευής τους είναι: το μέταλλο, το μετάξι, το ινδικό καλάμι, η κολοκύθα, το χώμα, το δέρμα και  το ξύλο. Στα κινέζικα μουσικά όργανα περιλαμβάνονται τύμπανα, κύμβαλα, αυλοί και διάφορα έγχορδα. Κατά της θρησκευτικές γιορτές σχηματίζονται ολόκληρες ορχήστρες.Τα σημαντικότερα απ' αυτά είναι:

το ερ χου
το ρουάν
η πίπα
το γκου ζενγκ
το κονγκ χόου
το τύμπανο
ο αυλός
  • Το ερ χου, ένα διάσημο έγχορδο όργανο. Εμφανίστηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. και ήταν δημοφιλές στο βορειοδυτικό τμήμα της Κίνας. Ο ήχος του είναι μελαγχολικός και γι' αυτό κάποιοι το αποκαλούν και << κινέζικο βιολί >>.
  • Το κονγκ χόου, ένα αρχαίο κινεζικό έγχορδο μουσικό όργανο.  Αυτό το αρχαίο όργανο χάθηκε το τελευταίο ήμισυ του 14ου αιώνα. Σήμερα μπορεί κανείς να δει μόνο απεικονίσεις του κονγκ χόου σε τοιχογραφίες και ανάγλυφα.  
  • Το ρουάν, που έχει 3 μέρη: το ζυγό, το μπράτσο και το κυρίως σώμα. Ο ζυγός είναι συνήθως διακοσμημένος με παραδοσιακές κινεζικές καλλιτεχνικές παραστάσεις, όπως το δράκο. Στις δύο πλευρές του ζυγού υπάρχουν 4 κλειδιά. Το σώμα του ρουάν είναι ένα πεπλατυσμένο ενισχυμένο κουτί.
  • Ο αυλός, πολύ δημοφιλής στην Κίνα. Οι κόμποι του μακριού καλαμιού μπαμπού έχουν απομακρυνθεί. Υπάρχει ένα επιστόμιο, μια συνδεδεμένη οπή και 6 ακόμη οπές. Το επιστόμιο είναι η οπή από όπου φυσάει κανείς αέρα μέσα στο καλάμι του μπαμπού προκειμένου να παράγει ήχο.
  • Το τύμπανο αποτελεί ένα αρκετά διαδεδομένο κρουστό μουσικό όργανο στην Κίνα.  Στην αρχαιότητα, εκτός από τελετουργίες και χορούς, χρησιμοποιούνταν και κατά τη διάρκεια πολέμων, κυνηγιού, για τη σήμανση συναγερμού ή και για να λέει την ώρα.  Η κατασκευή του αποτελείται από το δέρμα (μεμβράνη) και το σώμα (λέβητας), ενώ ο ήχος παράγεται χτυπώντας τη μεμβράνη. 
  • Η πίπα, το πιο αντιπροσωπευτικό όργανο της Κίνας. Μοιάζει με το λαούτο.
  • Το γκου ζένγκ, που παίζεται με σιδερένια νύχια και είναι πάνω από 2300 χρονών.
 Όπερα του Πεκίνου

Η Όπερα του Πεκίνου αποκαλείται «Όπερα της Ανατολής», και αποτελεί σημαντική παράδοση του κινέζικου πολιτισμού. Λέγεται «Όπερα του Πεκίνου» επειδή εξελίχθηκε και διαμορφώθηκε στην κινεζική πρωτεύουσα. Η Όπερα του Πεκίνου έχει ιστορία 200 χρόνων, και προέρχεται από παλιές τοπικές όπερες.
Η Όπερα του Πεκίνου περιλαμβάνει έναν εντυπωσιακό κατάλογο έργων, καλλιτεχνών, θιάσων, κοινών και επιρροών, και κατέχει την πρώτη θέση στο καλλιτεχνικό στερέωμα της Κίνας. Είναι μια περιεκτική δραματική τέχνη, καθώς αναμειγνύει τραγούδι, πεζό λόγο, δράμα, μάχες και χορό, χρησιμοποιώντας δραματικές μεθόδους για να διηγηθεί ιστορίες και να απεικονίσει χαρακτήρες.Οι βασικοί χαρακτήρες στην Όπερα του Πεκίνου περιλαμβάνουν το αρσενικό, το θηλυκό, τον κωμικό, καθώς και ένα χαρακτήρα με έντονα βαμμένο πρόσωπο. Επιπλέον, υπάρχουν και δευτερεύοντες χαρακτήρες. 
Το πιο ιδιαίτερο στοιχείο στην όπερα του Πεκίνου είναι οι διάφοροι τύποι μακιγιάζ, γιατί από αυτό φαίνονται η προσωπικότητα, τα χαρακτηριστικά και η μοίρα του κάθε χαρακτήρα. Για παράδειγμα, το κόκκινο χρώμα αποδίδει έναν πιστό και ευγενή χαρακτήρα, το μοβ συμβολίζει τη σοφία και γενναιότητα, το μαύρο δείχνει ότι ο χαρακτήρας είναι τίμιος και ακέραιος, το λευκό υπονοεί αγριότητα και πανουργία, το μπλε σημαίνει δύναμη και παλικαριά, το κίτρινο εκφράζει καταναγκασμό και προδοσία, ενώ το χρυσό και το ασημένιο χρησιμοποιούνται για θηρία ή θεούς προκειμένου να συμβολίσουν το μυστήριο.
http://www.youtube.com/watch?v=mN9iXlfxpxI

Δικτυογραφία :  http://prezi.com/gy7sny57i-sf/presentation/,http://greek.cri.cn/1/2009/09/03/22s324.htm,

Μαριάννα Μπιντζίδου Β2     

Η Μαοϊκή "Πολιτιστική Επανάσταση" στην Κίνα (1965-1968)

Μετά την απόλυτη αποτυχία της εφαρμογής του οικονομικού του προγράμματος στην Κίνα, ο Μάο τσε Τούνγκ αναγκάστηκε να παραδώσει επίσημα την κυβέρνηση της χώρας το 1962 στον "πρόεδρο της δημοκρατίας" Λιου Σαόκι, περιοριζόμενος στον τίτλο του προέδρου του κόμματος και του ιδεολογικού καθοδηγητή των κομμουνιστικών μαζών. Ο ίδιος ο Μάο φαινόταν ιδεολογικοπολιτικά ξοφλημένος. Προοδευτικά δημιουργήθηκαν κρατικοί μηχανισμοί, μέσα στο κράτος, στον στρατό και στην δημόσια διοίκηση, που αμφισβητούσαν κάποιες ακραίες κομμουνιστικές θέσεις, υιοθετώντας λογικές και πρακτικές λύσεις στην άσκηση της κρατικής εξουσίας. Αυτή η "αντιδραστική δεξιά" πτέρυγα του κόμματος τελικά, απέκτησε τον πλήρη έλεγχο της κρατικής εξουσίας ως το τέλος του 1965.

Ο Μάο βέβαια δεν είχε χάσει εντελώς το παιχνίδι της εξουσίας. Είχε ακόμη υπό την επιρροή του αρκετές νησίδες αντίστασης σε σχεδόν όλες τις βαθμίδες της εξουσίας, αλλά του ήταν αδύνατον να τις κινητοποιήσει. Μετά το ναυάγιο των οικονομικών του ιδεών, ο Μάο στράφηκε σε ηθικοπλαστικά ζητήματα υποστηρίζοντας ότι "το επαναστατικό ηθικό και η θέληση είναι ο κινητήριος μοχλός για την επίτευξη της επανάστασης". Οπλισμένος με τέτοιες καθαρά ιδεαλιστικές και αντι-μαρξιστικές θέσεις, στράφηκε λοιπόν ευλογα στην νέα γενιά, στους νέους ανθρώπους της εφηβείας κυρίως στις ηλικίες από 14 ως 22 χρονών που φοιτούσαν είτε στα σχολεία είτε στα πανεπιστήμια. H γενιά αυτή παρουσίαζε και το πλεονέκτημα ότι συνωστιζόταν στα αστικά κέντρα και δεν γνώριζε την καταστροφή που είχε προκαλέσει η οικονομική πολιτική του "μεγάλου άλματος" στην κινεζική ύπαιθρο (1). Έτσι με μια σειρά αφελών προπαγανδιστικών συνθημάτων, ο Μάο θα συμπτύξει έναν νέο μηχανισμό, τους ερυθροφρουρούς, που θα αποτελέσουν τον βασικό μοχλό πίεσης του για την επανάκτηση της εξουσίας στην Κίνα και την συντριβή της "αντίδρασης". Ουσιαστικά λοιπόν το πραγματικό ελατήριο της εξαπόλυσης της "πολιτιστικής επανάστασης" ήταν μόνο η νομή της εξουσίας (2).


ΟΙ ΕΡΥΘΡΟΦΡΟΥΡΟΙ ΚΑΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ

Οι ομάδες των ερυθροφρουρών (χρωστούν το όνομα τους στα ερυθρά περιβραχιόνια που φορούσαν), δημιουργήθηκαν κυρίως στα αστικά κέντρα. Στους πυρήνες τους προσήλθαν παραγκωνισμένα κομμουνιστικά στελέχη, νέοι άνθρωποι παρασυρμένοι από μεγαλόστομα συνθήματα ("είστε η λευκή σελίδα της επανάστασης", "ο κόσμος σας ανήκει", εσείς θα δημιουργήσετε τον πραγματικό κομμουνισμό" κτλ), ένας πυρήνας αποτυχημένων καλλιτεχνών που πρέσβευαν την καταστροφή κάθε πολιτιστικού στοιχείου που είναι ξένο στην προλεταριακή επανάσταση, αρκετοί κατώτεροι εργάτες εργοστασίων (λούμπεν προλετάριοι), μισοάνεργοι, καθώς και οπορτουνιστές μαζί με άλλα βίαια και αντικοινωνικά στοιχεία του περιθωρίου.

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Ώρα ευθύνης για όλους

Κλειδί - στόχος : οι αναποφάσιστοι







      Υπογράφει
           ο Γιώργος Καραχάλιος
     Δημοσιογράφος – Φιλόλογος


‘Ωρα ευθύνης για όλους – πολιτικούς και πολίτες – καθώς μόλις τρεις μέρες απομένουν για τις πλέον κρίσιμες εκλογές της 25ης  Ιανουαρίου μετά τη Μεταπολίτευση.

Και μάλιστα, την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι … Ίσως το πιο κρίσιμο μετά το 1974.

Ταυτόχρονα, το προεκλογικό θερμόμετρο έχει ανέβει κατακόρυφα και έχει χτυπήσει κόκκινο, μια και την ερχόμενη Κυριακή οι έλληνες καλούνται  να πάρουν στα χέρια τους … το «τιμόνι» της χώρας και τις δικές τους τύχες.

Σύμφωνα άλλωστε με τις έως τώρα δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αλλά και με βάση τις σημερινές συνθήκες και δεδομένα, η αυτοδυναμία δεν αποτελεί ρεαλιστικό σενάριο για κανένα κόμμα.

Ως εκ τούτου, κλειδί και στόχος όλων των πολιτικών σχηματισμών αποτελούν οι αναποφάσιστοι, στη δεξαμενή των οποίων έχουν στρέψει την προσοχή τους τα πολιτικά κόμματα …

Διαπίστωση κοινή εξάλλου αποτελεί η εκτίμηση πως ο εως τώρα μεγάλος αριθμός των αναποφάσιστων θα κρίνει τελικά το εκλογικό αποτέλεσμα.

Παράλληλα, κρίσιμο ερωτηματικό αποτελεί ποιό κόμμα θ’ ανέβει τελικά στο «βάθρο» της τρίτης θέσης, καθώς σύμφωνα πάντα με τις ίδιες δημοσκοπήσεις, τέσσερα κόμματα… φλερτάρουν με τη θέση αυτή.

* * * * * * *

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε πως «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται, αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται, αλλά δεν λέγονται …»

Στη σημερινή ωστόσο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν και οι υποψήφιοι κυβερνήτες οφείλουν να πουν την αλήθεια !..

Καθίσταται λοιπόν επιτακτική και αναγκαία μια ειλικρινής πληροφόρηση και ενημέρωση – εκ μέρους των υποψηφίων – προκειμένου οι πολίτες στο μεθαυριανό «ραντεβού» τους με τις κάλπες, να μην επιλέξουν με το αρχικό θυμικό :

την οργή ή το φόβο.

Έστω και την τελευταία στιγμή, θα πρέπει οι «δύο μονομάχοι» να δώσουν πειστικές απαντήσεις για όλα εκείνα τα προβλήματα που βασανίζουν - χρόνια τώρα – τους πολίτες, παραμένουν άλυτα και κατά κύριο λόγο αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για τους ψηφοφόρους να επιλέξουν το κόμμα εκείνο στο οποίο θα εμπιστευτούν το μέλλον της χώρας, αλλά και το δικό τους.

Η πολιτική  εκλογική ιστορία  έχει αποδείξει πως το τελευταίο τριήμερο πριν από τις εκλογές είναι καθοριστικό για τους υποψήφιους και … σκιαγραφεί τελικά το «χρώμα» που θα έχουν μελλοντικά τα έδρανα της Ολομέλειας της Βουλής .

Και όχι μόνον :

Είναι κοινά αποδεκτό πως σε κάθε κρίσιμη αλλά και αμφίρροπη εκλογική αναμέτρηση, νικητής αναδεικνύεται εκείνος που τις τελευταίες ημέρες πριν από την προσφυγή στις κάλπες, κάνει τα λιγότερα λάθη και σφάλματα.

Και επειδή … «το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς» είθισται τα τελευταία χρόνια οι αναγνωρίσιμοι υποψήφιοι, (όπως τραγουδιστές, ηθοποιοί, μοντέλα, ποδοσφαιριστές, αθλητές, τηλεαστέρες κ.α.) να κοσμούν τα ψηφοδέλτια και να φέρνουν ψήφους στους πολιτικούς σχηματισμούς.

Εναπόκειται, ωστόσο, στους πολίτες να επιλέγουν όχι μόνον τους γνωστούς και αρεστούς (και ενδεχομένως ικανούς) αλλά τους πλέον άριστους!..
Ανεξάρτητα  από ποιό κόμμα θα ψηφίσουν !..
Και τούτο, προκειμένου η Εθνική Αντιπροσωπεία να παρουσιάζει μια σοβαρή εικόνα, ανάλογη των περιστάσεων και της εποχής … Και όχι μια εικόνα, όπως αυτή που παρουσίασε τα δύο τελευταία χρόνια η Βουλή.

Η επιλογή λοιπόν ανήκει στους ψηφοφόρους.

Και κάτι ακόμα :
«Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το Ταμείο – τουτέστιν από την κάλπη».

Εκτός και αν ορισμένοι σκέφτονται πως «αυτοί ψηφίζουν … ό,τι τους έρχεται στο κεφάλι, αλλά τα λάθη τους τα χρεώνονται άλλοι !..»

Οπότε, στην περίπτωση αυτή :
Θα επικαιροποιηθεί ο συνάδελφος δημοσιογράφος – στιχουργός Χρήστος Παναγιωτόπουλος :

«… Διπλός, λοιπόν, λογαριασμός
και τ’ αδιέξοδο φωνάζει
Παντοτινός συμβιβασμός
Το μαύρο του με αγκαλιάζει
Ποιος θα πληρώσει το κενό
το νόμισμα ποιος καθορίζει
Σαν Ιφιγένεια στο βωμό
ένα μαχαίρι με ορίζει …»

Για να προσθέσει η Μελίνα Τανάγρη:

«… Η βάρκα δίχως τιμόνι
δεν είναι για διακοπές
είναι ένα σήμα S.O.S.
στο χάος που μας ενώνει.
Ρωτώ και ξαναρωτώ
αυτόν τον λογαριασμό

στο τέλος ποιος τον πληρώνει !..»

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!.... ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ


                 
       
                                                     



Υπογράφει
                                                                                   ο Γιώργος Καραχάλιος
                                                                            Δημοσιογράφος – Φιλόλογος




Μόλις δέκα μέρες πριν από τη χειμωνιάτικη λαϊκή ετυμηγορία και ενώ βαδίζουμε – μέσα από τα «ερείπια» της κρίσης – προς τις κάλπες, το πολιτικό σκηνικό και η πολιτική ατμόσφαιρα εξακολουθεί να οριοθετείται από διλήμματα (κατασκευασμένα ή μη), ακραία πόλωση, λεκτικά πυροτεχνήματα, εκβιασμούς, κινδυνολογία, ανέξοδες και εξωπραγματικές υποσχέσεις, μετεγγραφές βουλευτών ένθεν κακείθεν κ.ο.κ.
Ένα σκηνικό που επιπροσθέτως σκιαγραφεί και προδίδει το «στίγμα» του ήθους εκείνου, που επιμένει να κάνει λόγο για πολιτική αξιοπιστία και πολιτική συνέπεια.
Ενώ αντίθετα ελαχιστοποιεί… το ενδεχόμενο για διαπάλη ιδεών και προγραμμάτων.
Με την κοινωνία, ωστόσο, να είναι  «μουδιασμένη»  και  «αμήχανη»  και παράλληλα να δυσκολεύεται να ερμηνεύσει, να κατανοήσει και να «χωνέψει»  το νέο πολιτικό τοπίο που «ξεφύτρωσε» μπροστά της και απλώθηκε με ιδιαίτερα κεκτημένη ταχύτητα μέσα από ατραπούς και δύσβατα μονοπάτια.
Φυσικά, η πολιτική δεν είναι ίσος δρόμος !..
Όπως έχει αποδείξει η πολιτική ιστορία, ο δρόμος αυτός έχει «γωνίες», έχει «στροφές» έχει εμπόδια, κωλύματα και ανηφοριές και κάποτε – πότε έχει και οβιδιακές μεταμορφώσεις, πιρουέτες και κωλοτούμπες.
Από κεί και πέρα όμως το να «έρπει» κάποιος πολιτικός σε επικίνδυνες ακροβασίες, «μαγικές συνταγές» και αβάσιμες απαντήσεις, τότε αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός σηματοδοτεί  τουλάχιστον «αλλοπρόσαλλες και συγκεχυμένες προτάσεις !..»





Παράδειγμα τελευταίο : Η χθεσινή δήλωση της υποψήφιας βουλευτή Κοζάνης του ΣΥΡΙΖΑ  Ραχήλ Μακρή που προκάλεσε αίσθηση στο Πανελλήνιο :
Στην περίπτωση που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διακόψει τη χρηματοδότηση προς τη χώρα μας, η κ. Μακρή υποστήριξε :
«Θα κόψουμε μόνοι μας 100 δις ευρώ»
 Μια δήλωση – σοκ της «επαναστάτριας» βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ με τα … «Ραχηλιάρικα» που έκανε τη Νέα Δημοκρατία να διερωτάται :
«Γιατί δεν … κόβουν»  300 δις για να μηδενίσουν το χρέος ;»
Κι’ από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ να αναγκάζεται να τραβάει το «αυτί» της Ραχήλ για όσα αυτοσχεδίασε…
Άλλωστε, το τελευταίο καιρό, δεν είναι λίγα τα «κρούσματα» αυτά, καθώς στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποπίπτουν συνεχώς σε αντιφάσεις, όπως για τους φόρους, τη ρευστότητα, τον ΕΝΦΙΑ, το περιουσιολόγιο, την επιστροφή των 9.500 απολυθέντων με το καθεστώς της διαθεσιμότητας στο Δημόσιο κ.ο.κ.
* * * * *
Οι δέκα μέρες εξάλλου που απόμειναν για τις εκλογές, απαιτούν:
Εγρήγορση, ειλικρίνεια, εντιμότητα, ευθύνη, ελπίδα, εμπιστοσύνη…
Και όχι ανευθυνότητα, προχειρότητα, απελπισία και δυσπιστία…
Και πάνω απ’ όλα, ας σταματήσει το πολιτικό προσωπικό όλων των κομμάτων να….. «αντιγράφει» τη στιχουργό και ερμηνεύτρια Χαρούλα Αλεξίου με το                                         «Ζήτα μου ό, τι θες κι εγώ μ’ αγάπη θα στο δώσω…»
Γιατί τότε, και οι ψηφοφόροι θα αναγκασθούν να τους απαντήσουν με τους στίχους του Σταμάτη Σπανουδάκη:




«…πια δεν αντέχω αρχηγούς και λόγια μπερδεμένα
ας κάνουνε κυβέρνηση χωρίς εμένα
κι ας κυβερνήσουν το λαό εάν υπάρχει ακόμα
κι αν δεν τον καταβρόχθισαν κι αυτόν σε κάποιο κόμμα
κι ας λένε τις σοφίες τους μεσ’  τη Βουλή και έξω
αυτό το ανέκδοτο παιδιά άλλο δε θα τ’ αντέξω…»







Έστω στο παρά πέντε και πριν οι ψηφοφόροι μπουν στο παραβάν των εκλογικών τμημάτων, το πολιτικό προσωπικό θα πρέπει να σταθεί στο «ύψος των περιστάσεων» και να… αποκηρύξει δηλώσεις, υποσχέσεις, άθλια υπονοούμενα και συμπεριφορές που απάδουν του σύγχρονου πολιτικού ήθους.
Άλλωστε, η σύνθεση της τελευταίας Βουλής θα τολμούσαμε να πούμε πως ήταν η «χειρότερη»  της ιστορίας του Κοινοβουλίου μετά τη Μεταπολίτευση.
Και τούτο, καθώς δεν ήταν λίγοι οι εθνοπατέρες που κατά τακτά χρονικά διαστήματα «κατέβασαν» το πολιτικό επίπεδο σε πολύ χαμηλό σημείο.
* * * * *
Ήδη, εν όψει των επικείμενων εκλογών, τα πολιτικά κόμματα έχουν καταρτίσει και ανακοινώσει τα κατά τόπους ψηφοδέλτια των Σχηματισμών τους.
Δε θα σταθούμε στην αξιολόγηση  των υποψηφίων …
Θα σταθούμε , ωστόσο, στην ακόλουθη επισήμανση :
Εναπόκειται πλέον στους ψηφοφόρους – ανεξάρτητα ποιο κόμμα θα ψηφίσουν – τουλάχιστον να επιλέξουν τους άριστους και όχι τους … αρεστούς και τους πολιτικάντηδες.
Άλλωστε,  ο βρετανός συγγραφέας Άρθουρ Κλάρκ έλεγε :
«Ένας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές …  Ένας πολιτικός,  τις επόμενες γενιές»
Και κάτι ακόμα:
«Η μεγαλύτερη ανθρώπινη πλάνη είναι η απογοήτευση!..»