Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Πέθανε ο Βρετανός συνθέτης Τζον Μπάρι



 Ο Βρετανός μουσικοσυνθέτης, Τζον Μπάρι, ο οποίος βραβεύτηκε με πέντε Όσκαρ και τέσσερα Grammy και έγραψε τη μουσική για τις ταινίες Τζέιμς Μποντ, πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 77 ετών, μετέδωσε σήμερα το BBC.
Ο Μπάρι, ο οποίος γεννήθηκε στο Γιορκ της βόρειας Αγγλίας, συνέθεσε επίσης τη μουσική για την ταινία «Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου», «Το Λιοντάρι το Χειμώνα» και πιο πρόσφατα για το θρίλερ «Εnigma».
Υπέγραψε τη μουσική στις ταινίες του διάσημου κατασκόπου «Από τη Ρωσία με αγάπη», «Ο Χρυσοδάκτυλος» και «Ζεις Μονάχα δύο φορές» και τρία από τα Όσκαρ που κέρδισε ήταν για την μουσική στις ταινίες «Χορεύοντας με τους Λύκους», «Πέρα από την Αφρική» και «Born Free».

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_31/01/2011_375952

Το παραβάν δεν έκρυψε το «µπάνιο» της Καρυάτιδας (tanea.gr)

Πλένονται» δηµοσίως µέσα στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Μόνο που αντί για σαπούνι οι µαρµάρινες κόρες του Ερεχθείου χρησιµοποιούν... λέιζερ
Πιτσιρίκια που πίστευαν ότι θα δουν να ξετυλίγονται µπροστά στα µάτια τους κινηµατογραφικά εφέ. Μπαµπάδες που έψαχναν αφορµή να ξεκολλήσουν τα καµάρια τους από τον Μποµπ τον Σφουγγαράκη (µην το γελάτε, ακούστηκε και αυτό!). Συντηρητές που έσπευσαν από επαγγελµατική «διαστροφή».

 Ενιωσαν την Ιστορία ναπληγώνει το σώµα τους. Εζησαν πυρκαγιές, έχασαν τα χέρια τους, είδαν το Ερέχθειο να µετατρέπεται σε χριστιανικό ναό και έδρα του χαρεµιού. Τραυµατίστηκαν από οβίδα κάτα τη διάρκεια της Επανάστασης και έχασαντη µία όταν οΕλγιν αποφάσισε να πάρει την καλύτερα σωζόµενη», λέει στο κοινό που παρακολουθεί ευλαβικά ο πρόεδρος του Νέου Μουσείου Ακρόπολης, καθηγητής ∆ηµήτρης Παντερµαλής.

 Πρωτοποριακό πάντρεµα υπέρυθρης και υπεριώδους ακτινοβολίας που «καθάρισε» και τη ζωφόρο του Παρθενώνα. Η τεχνολογία αυτή αναπτύχθηκε από τον αείµνηστο καθηγητή Θεόδωρο Σκουλικίδη και το ΙΤΕ Κρήτης και για αυτήν ζήτησε να ενηµερωθεί και το Βρετανικό Μουσείο, που στο παρελθόν είχε τρίψει µε συρµάτινες βούρτσες τα Γλυπτά του Παρθενώνα για να τα γυαλίσει!......

«Παρατηρητές του Χρόνου»: ένα αστρικό ταξίδι στη γη των Moai μέσα από το φακό του Λουκά Χαψή

Tην ιδιαίτερη όσο και εντυπωσιακή έκθεση αστροφωτογραφίας του Έλληνα φωτογράφου Λουκά Χαψή με τίτλο: «Παρατηρητές του Χρόνου», διοργανώνει από 2 έως 27 Φεβρουαρίου 2011, το Ίδρυμα Ευγενίδου, σε συνεργασία με το περιοδικό Φωτογράφος.
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την 1η Φεβρουαρίου 2011 και ώρα 19:30, στο Ίδρυμα Ευγενίδου (Λεωφ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο, είσοδος από οδό Πεντελης 11).
Η έκθεση, αποτελεί ένα «αστρικό ταξίδι στη Γη των Μoai», όπως αυτό «συλλαμβάνεται» μέσα από το φωτογραφικό φακό του Λουκά Χαψή και περιλαμβάνει τις καλύτερες στιγμές από την αποστολή του γνωστού φωτογράφου στη μακρινή νήσο του Πάσχα, (το πιο απομονωμένο σημείο του πλανήτη).
Η νήσος του Πάσχα (Rapa Nui στην πολυνησιακή γλώσσα), η οποία έχει κυρίως γίνει γνωστή για τα περίφημα αγάλματα Moai, απέχει 3.510 χλμ. από την πλησιέστερη ηπειρωτική ακτή της Χιλής. Για να φθάσει εκεί ο φωτογράφος χρειάστηκε να αλλάξει τρία αεροπλάνα μέσω Ισπανίας (Μαδρίτη) και Χιλής (Σαντιάγο).
Όλες οι φωτογραφίες ελήφθησαν τον Ιούλιο του 2010. Αφορμή για τη φωτογράφηση αποτέλεσε η ολική έκλειψη ηλίου ορατή στη Νήσο του Πάσχα, η οποία ξεκίνησε στις 12:40 της 11ης Ιουλίου 2010 (τοπική ώρα), έφθασε στη φάση της ολικότητας που κράτησε 4min.39sec. στις 14:08 και ολοκληρώθηκε στις 15.34.


Εκπληρώνοντας σταδιακά το όνειρο ζωής να καταγράψει τις πιο εντυπωσιακές ολικές εκλείψεις ηλίου σε όλο τον κόσμο, ο φωτογράφος Λουκάς Χαψής έχει –ως τα σήμερα- περιδιαβεί με το φακό του τον ουρανό στα πιο αντιδιαμετρικά σημεία του πλανήτη, από την Αρούμπα ως τη Ζάμπια και από το Καστελόριζο ως (πρόσφατα) την εξωτική νήσο του Πάσχα. Παρατηρητής των αστρικών σωμάτων και των ουράνιων φαινόμενων που ξετυλίγονται μέσα στο χρόνο και αναζητούν την εικονική διατύπωσή τους, ο Λουκάς αποβλέπει στη δημιουργικότητα αλλά και στην επιστημονική ακρίβεια, στην τεχνική αρτιότητα αλλά και στις λεπτές προσωπικές πινελιές.
© Λουκάς Χαψής
Σημειώνεται ότι η είσοδος είναι ελεύθερη.
Διάρκεια έκθεσης: 1-27 Φεβρουαρίου 2011, ώρες 10:00 – 20:00 καθημερινά.

Ισόγειοι χώροι, Ίδρυμα Ευγενίδου (Λεωφ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο, είσοδος από οδό Πεντέλης 11).

http://www.scienceillustrated.gr/?p=3141

Παζάρι Βιβλίου 2011: «Υιοθετήστε ένα βιβλίο, πρέπει να ζήσει!»

To ετήσιο “Παζάρι Βιβλίου”, η μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη εκποίηση βιβλίου στην Ελλάδα είναι   στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Το Παζάρι που θα πραγματοποιηθεί σε ένα τεράστιο περίπτερο στην πλατεία, θα διαρκέσει 20 ημέρες (έως τις 9 Φεβρουαρίου) και σε αυτό διατίθενται βιβλία σε τιμές που ξεκινούν από 0,50 ευρώ!
Αξίζει να περάσετε μια βόλτα με τα παιδιά σας και να “εξερευνήσετε” τον χώρο των 1.000 τ.μ. όπου θα εκτίθενται 500.000 βιβλία. Το Παζάρι Βιβλίου 2011 δίνει την ευκαιρία στους επισκέπτες να απολαύσουν έναν μικρό περίπατο στο ιστορικό κέντρο της πόλης με το σύνθημα: «Υιοθετήστε ένα βιβλίο, πρέπει να ζήσει!». Συνδιοργανωτές είναι ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.) και το Επαγγελματικό σωματείο εκδοτών-βιβλιοπωλών, ενώ το Παζάρι πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων.

http://www.infokids.gr/

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Μεγάλο αφιέρωμα στο Φώτη Πολυμέρη στο Badminton- χθες βράδυ

Συνέντευξη στο Μιχάλη Κουμπιό




Φθάνει η ωραία φωνή για να γίνει κανείς σπουδαίος τραγουδιστής;

Φώτης Πολυμέρης: Πιστεύω πως μαζί με την ωραία φωνή γίνεσαι κάποιος, αν έχεις βέβαια και την τύχη με το μέρος σου. Γιατί πάντα χρειάζεται, όπως λέει κι ο Παλαμάς στον επίλογο της «Ασάλευτης ζωής»: «…σιγά μην τρέμεις, είμαστε των τραγουδιών οι μοίρες», πάντα και παντού χρειάζεται τύχη.



Πιστεύετε λοιπόν, τόσο πολύ στην τύχη;

Φ.Π.: Στα 91 μου χρόνια, παρ’ όλη την εργατικότητα, τις προσπάθειες και τους αγώνες που έκανα, τίποτε δεν εξαρτήθηκε από μένα, απλά γιατί άλλος κινούσε τα νήματα της ζωής μου. Κάποια ανώτερη δύναμη που τη λέμε Θεό, Τύχη και Πεπρωμένο. Όταν ρωτήθηκε ο Δημόκριτος «τι είναι η ζωή» είπε «Τύχη». Κι όταν τον ρώτησαν «Μετά» είπε «Και πάλι Τύχη» και πρόσθεσε πως η τύχη είναι άδικος αγωνοθέτης, γιατί, πολλές φορές, στεφανώνει τους χειρότερους. Στην εποχή μου, υπήρξαν τραγουδιστές που θα γινόντουσαν πολύ μεγάλοι αλλά σήμερα δεν τους ξέρει κανένας, γιατί απλώς υπήρξαν άτυχοι. Να, θυμάμαι τώρα τον Βάγγο Μαρά, που θα γίνονταν πολύ μεγάλος τραγουδιστής αν δεν τον έκοβε στα δύο ένα εγγλέζικο τανκ, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στα δεκεμβριανά. Άτυχος υπήρξε και ο Τραυλός, που πήγε στη Νότια Αφρική, στο Γιοχάνεσμπουργκ, όπου και σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό.



Αν και γεννηθήκατε στην Πάτρα συνηθίζετε να λέτε ότι αισθάνεστε Κεφαλλονίτης…

Φ.Π.: Βέβαια. Τι κι αν γεννήθηκα στην Πάτρα, Καθαρά Δευτέρα, πρωί του 1920. Οι γονείς μου, όπως και όλοι οι πρόγονοι μου, ήταν Κεφαλλονίτες. Ο πατέρας μου, Ευάγγελος Παλημέρης από τα Κουβαλάτα και η μητέρα μου Αίντα Βώρρου από τον Άγιο Δημήτρη, δύο μικρά χωριά του Ληξουρίου. Το πραγματικό μου επώνυμο είναι Παλημέρης και προέρχεται από την αρχαία ονομασία του Ληξουρίου, που είναι «Παλική». Η Κεφαλλονιά είναι ένα νησί με πλούσια μουσική παράδοση. Κατάγομαι δηλαδή από τη μήτρα της φωνητικής μουσικής παράδοσης. Εκεί όπου ο δημοτικός δεκαπεντασύλλαβος και η αρμονία του επτανησιακού τετράφωνου γέννησαν θαυμάσια τραγούδια. Από του πατέρα μου το σόι, όλοι τραγουδούσαν. Το ίδιο και από της μητέρας μου. Κληρονομήσαμε λοιπόν, όλοι ωραίες φωνές. Οι αδελφές μου ήταν ένα περίφημο ντουέτο, ο αδελφός μου ο Μπάμπης έκανε και σε πολλούς δίσκους μου σεκόντα.



Είστε από τους σημαντικότερους έλληνες τραγουδιστές του 20ου αιώνα αλλά και συνθέτης και στιχουργός πολλών τραγουδιών που αγαπήθηκαν από τον πολύ κόσμο…

Φ.Π.: Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, τραγούδησα πριν και μετά τον πόλεμο, γύρω στα 400 τραγούδια. Ό,τι έγραψα, το έγραψα μέσα από τη ζωή μου. Έγραψα για τους έρωτες μου, την πατρίδα μου, τους γονείς μου, τη φτώχεια, την ξενιτιά… Αλλά πάνω απ’ όλα αισθανόμουν τραγουδιστής. Το βιοποριστικό μου επάγγελμα ήταν αυτό. Όσα όμως τραγούδια έγραψα ξεκινούσαν από την ψυχή μου, με ανθρωπιά και πάνω απ’ όλα με ειλικρίνεια. Δεν λέω, και σήμερα γράφονται τέτοια τραγούδια από σημαντικούς συνθέτες, στιχουργούς και τραγουδοποιούς αλλά δυστυχώς προβάλλονται κατά κόρον, κάτι τραγούδια ανόητα, με δύο λέξεις επαναλαμβανόμενες. Τα τραγούδια στην εποχή μου, αυτά που απευθύνονταν στον πολύ κόσμο, καθένα ήταν και μία ιστορία αληθινή.



Μία ιστορία αληθινή, σας θέλει τον ιθύνοντα νου του τετράχορδου μπουζουκιού…

Φ.Π.: Όταν πρωτοείδα το Μανώλη Χιώτη να παίζει μπουζούκι ήταν σ’ ένα μεγάλο μαγαζί, στην οδό Αχαρνών, αν θυμάμαι καλά. Τότε ο Μανώλης έπαιζε τρίχορδο μπουζούκι. Το τρίχορδο για μένα είναι ένα ατελές όργανο, γιατί την πρώτη και την Τρίτη χορδή, τις κουρδίζεις στην ίδια νότα. Συζητώντας λοιπόν με τον Μανώλη, του λέω: «Γιατί δεν βάζεις τέταρτη χορδή στο μπουζούκι, να το κουρδίζεις σαν κιθάρα, να έχεις ακόρντα τετράχορδα και ποζισιόνες, θέσεις όπως λέμε». Ο Μανώλης τρελάθηκε από τη χαρά του και το έκανε αυτό με τεράστια επιτυχία. Από τότε το μπουζούκι καθιερώθηκε σαν πλήρες όργανο.

Sorry Seems To Be The Hardest Word -- Joe Cocker



What have I got to do to make you love me

What have I got to do to make you care

What do I do when lightning strikes me

And I wake to find that you're not there

What do I do to make you want me

What have I got to do to be heard

What do I say when it's all over

And sorry seems to be the hardest word

It's sad, so sad

It's a sad, sad situation

And it's getting more and more absurd

It's sad, so sad

Why can't we talk it over

Oh it seems to me

That sorry seems to be the hardest word

What do I do to make you love me

What have I got to do to be heard

What do I do when lightning strikes me

What have I got to do

What have I got to do

When sorry seems to be the hardest word

«Με μια δραχμή στην τέχνη» Ομαδική έκθεση

Titanium Yiayiannos Gallery
Είσοδος ελεύθερη  έως 06.02.2011
Τρίτη – Παρασκευή 18:00-22:00
Σάββατο – Κυριακή 11:00-15:00



Η Titanium Yiayiannos Gallery στα πλαίσια ενός προγράμματος μεγάλων θεματικών εκθέσεων οργάνωσε και θα παρουσιάσει την έκθεση με τίτλο «Με μια δραχμή στην τέχνη», όπου 80 καλλιτέχνες ψηλαφούν τη φόρμα και οραματίζονται την εικόνα του κέρματος της δραχμής, εικόνες με στοιχεία δραματικά, με στοιχεία ηρωικά, με σχολιασμό και σαρκασμό, με σύμβολα αρχαία και σύγχρονα. Μια έκθεση τιμή - μνήμη στη δραχμή που υπήρξε το αρχαιότερο νόμισμα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η έκθεση δεν προτείνει και δεν σκέφτεται ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά. Είναι μια συναισθηματική προσέγγιση και προσπαθεί να εικονογραφήσει εκείνα τα λόγια της μεγάλης Ελληνίδας αθλήτριας την ώρα του θριάμβου της μέσα στο ολυμπιακό στάδιο. Να μια άλλη φιγούρα που θα μπορούσε να απεικονισθεί στο υποθετικό νέο κέρμα της δραχμής καθώς ελπίζουμε η έκθεση αυτή να παρακινήσει κι άλλους πολλούς καλλιτέχνες ώστε να αποτελέσει κύριο σώμα ενός μελλοντικού μουσείου της δραχμής.
Στο πλαίσιο της έκθεσης θα υπάρχει αναμνηστικό κόσμημα – καρφίτσα πέτου (επίχρυση δραχμή) – διακριτικό & ενθύμιο.

Titanium Yiayiannos Gallery

Βασιλέως Κωνσταντίνου 44, 116 35 Αθήνα, Τηλ: +302107297644, http://www.titaniumartgallery.com/index-gr.php

από το elculture.gr

Phil Collins - Against All Odds - Live Aid 1985



How can I just let you walk away


Just let you leave without a trace

When I stand here taking

Every breath with you oohhhh

You're the only one

Who really knew me at all



How can you just walk away from me

When all I can do is watch you leave

'Cause we've shared the laughter and the pain

And even shared the tears

You're the only one

Who really knew me at all



So take a look at me now

'Cause there's just an empty space

There's nothing left here to remind me

Just the memory of your face

So take a look at me now

'Cause there's just an empty space

And you coming back to me, is against the odds

And that's what I've got to faceeeee



I wish I could just make you turn around

Turn around and see me cry

There's so much I need to say to you

So many reasons why

You're the only one

Who really knew me at all



So take a look at me now

'Cause there's just an empty space

There's nothing left here to remind me

Just the memory of your face

So Take a look at me now

Cause there's just an empty space

But to wait for you is

All I can do

And that's what I've got to face.

Take a good look at me now

'Cause l'll still be standing (standing here)

And you coming back to me is against all odds

That's the chance I've got to take

(chance I got to take, got to takeeee)



Yeahhhhh

Take A look at me now

(Take A Look at me nowwwww)







Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

«Personhood»

Ατομική έκθεση του Μανώλη Αναστασάκου




Γκαλερί Fizz
Είσοδος ελεύθερη15.02.2011 έως 19.03.2011



Τρίτη έως Παρασκευή 12:00-15:00 & 18:00-21:00

Σάββατο: 11:00–14:00
 
Η σειρά Personhood (Ατομικότητα) διαπραγματεύεται τη σχέση ατόμου και περιβάλλοντος με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις. Τα σύμβολα και οι έννοιες που συνέχονται στα έργα διαμορφώνουν έναν κόσμο ωμό και συνάμα φανταστικό. Η προοπτική στα έργα αυτοαναιρείται και δημιουργεί παραδοχές προς το άχρονο και το ονειρικό. Τα πολυεπίπεδα στρώματα (layers) ανάγνωσης των χαρακτηριστικών των έργων θυμίζουν περιβάλλον ηλεκτρονικού υπολογιστή (παράθυρα windows)˙ έτσι ο θεατής δεν μπορεί να «διαβάσει» το φυσικό περιβάλλον του έργου. Η τετράγωνη φόρμα των έργων συμβολίζει τη γη και μέσα από αυτή, τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον του και τον εαυτό του. Έτσι, η σειρά Personhood καταφέρνει να κάνει ουσιαστικά σχόλια ως προς το πώς η σημερινή κοινωνία, και κατ’ επέκταση ο σύγχρονος άνθρωπος, αντιμετωπίζει την ατομικότητα.




Hotel California - The Eagles (1976)



On a dark desert highway, cool wind in my hair


Warm smell of colitas, rising up through the air

Up ahead in the distance, I saw a shimmering light

My head grew heavy and my sight grew dim

I had to stop for the night

There she stood in the doorway;

I heard the mission bell

And I was thinking to myself,

’this could be heaven or this could be hell’

Then she lit up a candle and she showed me the way

There were voices down the corridor,

I thought I heard them say...



Welcome to the hotel california

Such a lovely place

Such a lovely face

Plenty of room at the hotel california

Any time of year, you can find it here



Her mind is tiffany-twisted, she got the mercedes bends

She got a lot of pretty, pretty boys, that she calls friends

How they dance in the courtyard, sweet summer sweat.

Some dance to remember, some dance to forget



So I called up the captain,

’please bring me my wine’

He said, ’we haven’t had that spirit here since nineteen sixty nine’

And still those voices are calling from far away,

Wake you up in the middle of the night

Just to hear them say...



Welcome to the hotel california

Such a lovely place

Such a lovely face

They livin’ it up at the hotel california

What a nice surprise, bring your alibis



Mirrors on the ceiling,

The pink champagne on ice

And she said ’we are all just prisoners here, of our own device’

And in the master’s chambers,

They gathered for the feast

The stab it with their steely knives,

But they just can’t kill the beast



Last thing I remember, I was

Running for the door

I had to find the passage back

To the place I was before

’relax,’ said the night man,

We are programmed to receive.

You can checkout any time you like,

But you can never leave!



Art & Architecture 2010-2011 Έτος της «Παγκόσμιας Αρχιτεκτονικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Μεσογείου»

Artower Agora             Είσοδος ελεύθερη 
  έως 31.03.2011
Τετάρτη έως Παρασκευή 15:00 – 20:00
Σάββατο 12:00-16:00.


Με αφορμή την κήρυξη από την UNESCO του έτους 2010-2011 ως έτος της «Παγκόσμιας Αρχιτεκτονικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Μεσογείου», το Πολιτιστικό συγκρότημα ARTOWER AGORA διοργανώνει και εφέτος την καθιερωμένη έκθεση Art & Architecture με την συμμετοχή γνωστών, αλλά και νέων εικαστικών και αρχιτεκτόνων.
Η δράση αυτή έχει ως σκοπό την παρουσίαση στο κοινό, μιας σειράς από σύγχρονες δημιουργίες, οι οποίες έχουν απώτερο σκοπό την ευαισθητοποίηση αλλά και την γνωστοποίηση της έρευνας, η οποία μορφοποιεί τις δημιουργίες αυτών των τόσο αλληλοεπιδρώμενων εικαστικών κλάδων και τις παρουσιάζει ως αποτέλεσμα μίας ολοκληρωμένης αισθητικής πρότασης.

Αλεξάκης Στέλιος, Βλάσσης Δημήτρης, Καϊμάκη Βαλεντίνη, Νίκος Μανάφης, Πασχάλης Μπαγιάος, Anne Siirtola, Βαρθολομαίος Παπαδαντωνάκης, Ανδρονίκη Σκουλά, Ειρήνη Τατάκη, Αλέξανδρος Τομπάζης, Δημήτρης Τσίγκος.
Ομάδα ΟΜΙΚΡΟΝ με : Βιργινία Αξιώτη, Νίκος Λιβαθινός, Αδάμ Μαρτινάκης, Μαρία Σαρρή, Ξανθίππη Τσαλίμη, Κατερίνα Χριστοπούλου
Επιμέλεια εκθέσεως : Καλογνώμου Μαρία
Εξωτερική συνεργάτης : Ανδρονίκη Σκουλά

Artower Agora

Αρμοδίου 10 (Βαρβάκειος Πλατεία), Αθήνα 105 52, Τηλ: +302103246100, http://www.artower.gr/

από το : elculture.gr

Diana Ross - When You Tell Me That You Love Me




I wanna call the stars down from the sky
I wanna live a day that never dies
I wanna change the world only for you
All the impossible I wanna do

I wanna hold you close under the rain
I wanna kiss your smile and feel the pain
I know what's beautiful looking at you
In a world of lies you are the truth

And baby, every time you touch me I become a hero
I'll make you safe no matter where you are
And bring you everything you ask for, nothing is above me
I'm shining like a candle in the dark when you tell me that you love me

I wanna make you see just what I was
Show you the loneliness and what it does
You walked into my life to stop my tears
(From: http://www.elyrics.net/read/d/diana-ross-lyrics/every-time-you-touch-me-i-become-a-hero-lyrics.html)
Everything's easy now, I have you here

And baby, every time you touch me I become a hero
I'll make you safe no matter where you are
And bring you everything you ask for, nothing is above me
I'm shining like a candle in the dark when you tell me that you love me

In a world without you I will always hunger
All I need is your love to make me stronger

And baby, every time you touch me I become a hero
I'll make you safe no matter where you are
And bring you everything you ask for, nothing is above me
I'm shining like a candle in the dark when you tell me that you love me
You love me, when you tell me that you love me

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Κώστας Βαρώτσος-Γιώργος Λαζόγκας-Απόστολος Παλαβράκης

Τρεις κορυφαίους έλληνες εικαστικούς στην γκαλερί Λόλα Νικολάου
Γκαλερί Λόλα Νικολάου 10.02.2011 έως 12.03.2011
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 12.00 – 20.00
Τετάρτη, Σάββατο.: 12.00 -15.00



Η γκαλερί Λόλα Νικολάου παρουσιάζει Τρεις κορυφαίους έλληνες εικαστικούς στην γκαλερί Λόλα Νικολάου  σε μια μοναδική έκθεση: τα γλυπτά του Κώστα Βαρώτσου, τη ζωγραφική του Γιώργου Λαζόγκα, και τoν κύκλο  έργων «New Environments  for a New Society» του Απόστολου Παλαβράκη.
"Ο Βαρώτσος μεγαλώνει στο μοντέρνο και βιώνει το μετά-μοντέρνο, μελετά το μοντέρνο και δημιουργεί στη μετά -το- μοντέρνο συνθήκη. Ο Βαρώτσος μαθητεύει στη δύναμη της ‘αλήθειας’ του μοντέρνου, βιώνει την υπονόμευση του μεσσιανισμού του μοντέρνου από την εννοιολογική τέχνη και, εν μέσω της σχετικότητας, αλλά και της πολιτιστικής, πολιτικής και υπαρξιακής αποσπασματικότητας της μετανεωτερικής  εποχής και ‘της  ευτυχισμένης Βαβέλ΄ εξακολουθεί να πιστεύει στην ανανεωτική δύναμη του μοντερνισμού. Βλέπει το μοντερνισμό ως τη μόνη δυνατότητα να προταθεί το νέο, τη γέννα του οποίου προϋποθέτει τη βαθιά κατανόηση του παρελθόντος και πολιτισμική συνείδηση της Ιστορίας…" Ματούλα  Σκαλτσά


Γκαλερί Λόλα Νικολάου

Τσιμισκή 52, Θεσσαλονίκη, Τηλ: +302310240416, http://www.lolanikolaou.gr/

από το : elculture.gr

ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ


Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011, στις 21:00
ΛΕΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΧΩΡΑ
Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Τάκης Παπαγιαννίδης
Σενάριο: Βασίλης Βασιλικός

 
Τριανταπέντε χρόνια μετά την εισβολή του τουρκικού στρατού το 1974, ένας έλληνας συγγραφέας, ο Βασίλης Βασιλικός, επισκέπτεται την Κύπρο. Βρίσκεται αντιμέτωπος με τις τεράστιες καταστροφές της πολιτιστικής κληρονομιάς στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού. Μνημεία, αρχαιολογικοί χώροι, καλλιτεχνικά έργα καταστράφηκαν, λεηλατήθηκαν, εκπατρίστηκαν με στόχο τον αφανισμό πειστηρίων μιας μακραίωνης ιστορίας – από το 3.000 π. Χ. Αρχαιοκάπηλοι διακίνησαν τον πλούτο αυτόν σε μουσεία, ιδρύματα και ιδιώτες σε όλη την υφήλιο. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, ξεριζωμένοι από τα σπίτια τους, από αντικείμενα και τόπους λατρείας, επιχειρούν από κοινού να αποκαταστήσουν τις καταστροφές, ώστε να καλύψουν το συναισθηματικό κενό και να ζωντανέψουν τις μνήμες της κοινής πατρίδας, συμβάλλοντας έτσι στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος που βρίσκεται δεκαετίες στο επίκεντρο της διεθνούς διπλωματίας. Στο ντοκιμαντέρ καταθέτουν τις μαρτυρίες και τις γνώσεις τους επώνυμοι και ανώνυμοι που φωτίζουν, τόσο τις ιστορικές όσο και τις ανθρώπινες διαστάσεις του προβλήματος.


Είσοδος Ελεύθερη
Λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας.
Τηλ. κρατήσεων: 210 3418579, Δευτέρα έως Παρασκευή 11:00 -14:00 

Πριν την προβολή της ταινίας θα απευθύνει χαιρετισμό ο Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Ιωσήφ Ιωσήφ.


Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: ΑΠΕΒΙΩΣΕ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ GOSSPEL

ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Ο ιρλανδικός πολιτισμός περιέχει πολλά στοιχεία με αρχαίες κέλτικες ρίζες αλλά αντανακλά τις επιρροές και άλλων παραδόσεων και τάσεων. Οι Ιρλανδοί συγγραφείς και ζωγράφοι ηγούνταν του ευρωπαϊκού μοντερνισμού κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.

Στη δεκαετία του 1990, Ιρλανδοί σκηνοθέτες και ηθοποιοί διακρίθηκαν στο διεθνή κινηματογράφο. Η ιρλανδική κυβέρνηση υποστηρίζει την ανάπτυξη της κινηματογραφικής βιομηχανίας, προσελκύοντας κινηματογραφιστές στη χώρα και ενθαρρύνοντας τις εγχώριες παραγωγές.




Το An Chomhairle Ealaíon/The Arts Council (Συμβούλιο Καλών Τεχνών) είναι κατ’εξοχήν αρμόδιο για την προώθηση των καλών τεχνών στην Ιρλανδία, χορηγώντας υποτροφίες σε καλλιτέχνες και ομάδες.

http://www.dfa.ie/home/index.aspx?id=73220

T.R Dallas-Green Fields Of Ireland

http://www.youtube.com/watch?v=z1EzUTpWYhI



Over the Moorland and over the lee


Across the Atlantic, oh, what do I see?

The high hills of Antrim, the coastline of Clare

The green fields of Ireland will welcome me there



We are an island, way out on the sea,

We are the Irish, as proud as can be

In soft summer breezes our wild winters' wind

Our heart's in the green fields of Ireland



I stand by the harbour, oh, what do I see?

A great ocean liner is waiting for me

There's young people leaving for lands far away

All we ask is the right for to go or to stay

We are an island, way out on the sea,

We are the Irish, as proud as can be

In soft summer breezes our wild winters' wind

Our heart's in the green fields of Ireland



I pray that the end of the troubles will come

I we'll bury the hatred along with the gun

And the neighbour, once my enemy, would call me his friend

And the green fields of Ireland will you unite once again



We are an island, way out on the sea,

We are the Irish, as proud as can be

In soft summer breezes our wild winters' wind

Our heart's in the green fields of Ireland





We are an island, way out on the sea,

We are the Irish, as proud as can be

In soft summer breezes our wild winters' wind

Our heart's in the green fields of Ireland



Our heart's in the green fields of Ireland

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Το είδος του μοντέρνου μυθιστορήματος δεν αναπτύχθηκε πλήρως στην Ιρλανδία. Ο Peadar Ó Laoghaire έγραψε ένα παραδοσιακό μυθιστόρημα το Séadna το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε σχέση με το ιστορικό Niamh που ακολούθησε. Ο Séamas Ó Grianna (1891-1969) με το ψευδόνυμο Máire, έγραψε ρομαντικά μυθιστορήματα που κέρδισαν το ευρύ κοινό. Άλλοι αξιόλογοι μυθιστοριογράφοι είναι οι Seosamh Mac Grianna, Máirtin Ó Cadhain συγγραφέας του «Γη του Νεκροταφείου» (Cré na Cille), Pádraig Ua Maoileoin (1913-), Eoghan Ó Tuairisc (1919-82), Dónall Mac Amhlaigh (1926-89), Breandán Ó hEithir (1930-90), Diarmaid Ó Súilleabháin (1932-85), Pádraig Standúm (1944-), Alan Titley (1947-), Pádraig Ó Cíobháin (1951-), Ciarán Ó Coigligh (1951-) και Séamus Mac Annaidh (1964-).



To θέατρο είχε επίσης εκπροσώπους όπως τον Douglas Hyde (1860-1949), Michéal Mac Liammóir (1899-1978), Máiréad Ní Ghráda (1899-1971), Séamas Ó Néill (1910-1981), Eoghan Ó Tuairisc, Brendan Behan (1923-64), Seán Ó Tuama (1926-), Crístóir Ó Floinn (1927-).



Το κίνημα της ιρλανδικής αναγέννησης με κύριο μέλημά του τη διατήρηση της προφορικής ιρλανδικής παράδοσης, κατάφερε να αναγνωριστεί η πλουσιότατη προφορική λογοτεχνία η οποία επέζησε στα ιρλανδικά μέχρι και τον 20ο αιώνα. Απόρροια αυτού είναι η μοναδική εκπληκτική συλλογή υλικού που καταγράφηκε και φυλάσσεται στο Τμήμα Ιρλανδικής Παράδοσης του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου. Μέρος του υλικού αυτού έχει εκδοθεί και δημοσιευτεί.



Επιπλέον μερικοί από τους καλύτερους παραδοσιακούς «παραμυθάδες» πείσθηκαν να καταγράψουν τις δικές τους εμπειρίες και από αυτό δημιουργήθηκε ένα ξεχωριστό είδος γαελικής αυτοβιογραφίας. Δύο δείγματα αυτού του είδους είναι γνωστά παγκοσμίως και θεωρούνται πλέον κλασικά: «Ο Νησιώτης» ( An tOileánach) του Tomás Ó Criomhthain (1856-1937) και το «20 χρόνια Ανάπτυξης» (Fiche blian ag fás) του Muiris Ó Súilleabháin (1904-50).



Η μοντέρνα ποίηση που ξεκίνησε με τον Patrick Pearse και τους συγχρόνους του, έφθασε σε πλήρη άνθηση στα μέσα του αιώνα με τα έργα των Máirtin Ó Direáin (1910-88), Seán Ó Ríordáin (1917-77) και Máire Mhac an tSaoi (1922-). Οι κύριοι εκπρόσωποι ανάμεσα στους σύγχρονους ερμηνευτές είναι οι Pearse Hutchinson (1927-), Deirdre Brennan (1934-), Tomás Mac Siomóin (1938-), Micheál Ó Siadhail (1947-), Biddy Jenkinson (1949-), Dáithí Ó hOgáin (1949-), Liam Ó Muirthile



(1950-), Michael Davitt (1950), Nuala Ní Dhomhnaill (1952-), Áine Ní Ghlinn



(1955-), Cathal Ó Searcaigh (1956-) και Colm Breathnach (1961-).



Αν και η ποίηση μεταφράζεται συχνότερα στα αγγλικά, στην πραγματικότητα είναι ίσως και το είδος που αντιστέκεται περισσότερο στην αφομοίωση από την αγγλόφωνη λογοτεχνική παράδοση. Αν και η πλειοψηφία του πληθυσμού μπορεί να διαβάσει μόνο μεταφρασμένα τέτοια έργα, οι δημιουργίες των ιρλανδόφωνων ποιητών παραμένουν στο κέντρο της σύγχρονης λογοτεχνικής παράδοσης της χώρας. Παρ’όλο που αυτοί που μιλούν και γράφουν πλέον ιρλανδικά είναι ελάχιστοι, αποτελούν μία ζωντάνη και σφύζουσα έκφραση του ιρλανδικού πολιτισμού, η οποία καλύπτει 14 αιώνες, καθώς και την εγγύηση για τη συνέχιση της γλωσσολογικής και πολιτιστικής ποικιλίας του νησιού της Ιρλανδίας.



http://www.dfa.ie/home/index.aspx?id=73221

ΙΡΛΑΝΔΙΑ- River Dance

Ιρλανδική μυθολογία

Η μυθολογία της προ-Χριστιανικής Ιρλανδίας δεν επεβίωσε ολόκληρη από τον προσηλυτισμό στον Χριστιανισμό, αλλά μεγάλο μέρος αυτής διατηρήθηκε, αποκομμένο από τα θρησκευτικά του σημαινόμενα, στην μεσαιωνική Ιρλανδική λογοτεχνία, το οποίο αντιπροσωπεύει τον πλέον εκτεταμένο και καλύτερα διατηρημένο από όλους τους κλάδους της Κέλτικης μυθολογίας.
 Αν και πολλά από τα χειρόγραφα δεν επεβίωσαν, και ένα μεγάλο μέρος πιθανότατα δεν έλαβε ποτέ γραπτή μορφή, υπάρχει αρκετό υλικό που δίνει τη δυνατότητα ταυτοποίσησης τεσσάρων διακριτών, ή και υπέρθετων, κύκλων: ο Μυθολογικός Κύκλος, ο Κύκλος του Όλστερ, ο Κύκλος Φένιαν και ο Ιστορικός Κύκλος. Υπάρχει επίσης ένας αριθμός σωζώμενων μυθολογικών κειμένων που δεν ανήκουν σε κάποιον κύκλο.
Επιπροσθέτως, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός καταγεγραμμένων παραδοσιακών ιστοριών οι οποίες, αν και όχι αυστηρά μυθολογικές, εμπεριέχουν προσωπικότητες από έναν ή περισσότερους από τους τέσσερεις αυτούς κύκλους.


ΑΠΟ ΤΗΝ WIKIPEDIA

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ: Bridge Over Troubled Water -Simon and Garfunkel



When you're weary, feeling small
When tears are in your eyes,
I will dry them all
I'm on your side
When times get rough
And friends just can't be found

Like a bridge over troubled water
I will lay me down
Like a bridge over troubled water
I will lay me down

When you're down and out
When you're on the street
When evening falls so hard
I will comfort you
I'll take your part
When darkness comes
And pain is all around

Like a bridge over troubled water
I will lay me down
Like a bridge over troubled water
I will lay me down

Sail on silver girl
Sail on by
Your time has come to shine
All your dreams are on their way
See how they shine
When you need a friend
I'm sailing right behind

Like a bridge over troubled water
I will ease your mind
Like a bridge over troubled water
I will ease your mind

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

ΣΗΜΑΙΑ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ

Η σημαία της Ιρλανδίας είναι τρίχρωμη, με τρεις κάθετες λωρίδες, χρώματος πράσινου, λευκού και πορτοκαλί. Τα χρώματα που χρησιμοποιούνται στην Ιρλανδική σημαία είναι το πράσινο για τους καθολικούς, το πορτοκαλί για τους προτεστάντες και το άσπρο για να εκφράσει την ανάγκη για ειρήνη και ενότητα μεταξύ τους. Τα χρώματα αυτά υιοθετήθηκαν το 1919, ενώ η οριστικοποίησή της διάταξής τους έγινε το 1920. Ως Ελεύθερο Κράτος η Ιρλανδία ανακηρύχθηκε το 1921. Η σημαία της παρέμεινε η ίδια από τότε.
Υιοθετήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1937, ημερομηνία κατά την οποία η χώρα απέκτησε Σύνταγμα.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΚΕΘΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ



  • Πόσο έχει εντείνει η οικονομική κρίση τα φαινόμενα του κοινωνικού αποκλεισμού στη χώρα μας και παγκοσμίως;
  • Ποιες είναι οι επιπτώσεις της κρίσης στην παροχή κοινωνικής φροντίδας στην Ελλάδα και το εξωτερικό;
  • Ποιες οι επιπτώσεις στα προβλήματα των ψυχικών διαταραχών και της κατάχρησης ουσιών;
  • Πώς επηρεάζει τη θεραπεία και την κοινωνική και εργασιακή ένταξη των εξαρτημένων;

Τα παραπάνω θέματα θα συζητηθούν στην ημερίδα που διοργανώνει το ΚΕΘΕΑ με θέμα «Οικονομική κρίση, κοινωνικός αποκλεισμός και εξαρτήσεις» τη Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011 (9.30-15.30) στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Βασιλέως Κωνσταντίνου 48) στην Αθήνα.

Στην ημερίδα θα μιλήσουν οι: Καθηγητής Νίκος Μουζέλης, LSE, Μέλος του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ, Καθηγητής Γιάννης Κυριόπουλος, Κοσμήτωρ ΕΣΔΥ, Καθηγητής David Deitch, UCSD, Καθηγητής Hampton Atkinson, UCSD, Δρ. Χαράλαμπος Πουλόπουλος, Διευθυντής ΚΕΘΕΑ, Δρ. Κατερίνα Μάτσα, Επιστημονικά Υπεύθυνη 18ΑΝΩ. Συντονίζουν οι: Γεράσιμος Νοταράς, Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ, Γιώργος Μπαρδάνης, Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής, Οικογενειακός Ψυχοθεραπευτής, Μέλος του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ και Κώστας Αρβανίτης, Δημοσιογράφος, Μέλος του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ.

Η ημερίδα είναι ανοιχτή για το κοινό.






Για περισσότερες πληροφορίες Τμήμα Ενημέρωσης ΚΕΘΕΑ: info@kethea.gr, 2109241993-6

William Butler Yeats

Γιος του Ιρλανδού ζωγράφου Τζον Μπάτλερ Γέιτς, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγγλόφωνους ποιητές του 20ού αιώνα. Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, το δοκίμιο και τη μελέτη. Επηρεάστηκε από το γαλλικό συμβολισμό, κατόρθωσε να συγκεράσει το ρομαντισμό με το ρεαλισμό, ενώ στο έργο του διαφαίνεται η αγάπη του για τους μύθους και της παραδόσεις για την πατρίδα του, Ιρλανδία, καθιερώνοντας το κελτικό "στυλ", με θέματα από την κελτική μυθολογία, τη μελαγχολία και το μυστικισμό.
Το 1923 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.


Στον Γέιτς το θήλυ καλύπτεται από ένα πέπλο μύθου, όπως οι απειλητικές αλλά γοητευτικές ιρλανδικές Bunshees, οι δικές μας Λάμιες. Στοιχείο που παραπέμπει στα τελετουργικά θέσμια πανάρχαιων μητριαρχικών κελτικών (αλλά και μεσογειακών) κοινωνιών. «Να γεννηθείς γυναίκα σημαίνει να γνωρίζεις/εκείνο που ποτέ δε φανερώνουν στο σχολείο/πως πρέπει να μοχθήσουμε για να κερδίσουμε την Ομορφιά», διαβάζουμε στο «Η κατάρα του Αδάμ» (σ. 113).

ΑΠΟ: WIKIPEDIA και το ΑΡΧΕΙΟ της Καθημερινής.

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Η Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, οδός Αθηνάς 12, Μοναστηράκι, τηλ. 210 3217931, εγκαινιάζει την Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011 ώρα 8.00 μέχρι 11.00 μμ την Εκθεση ..

« Hommage a Galerie ARTIO»

Φόρος Tιμής στη Γκαλερί Αρτιο

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Γιώργος Λάππας, Pavlos  (Παύλος Διονυσόπουλος),
Mari Francoise Poiteyes,  Δημήτρης Σακελλίων, Μάριος Σπηλιόπουλος,
Νίκος Τρανός, Πάρις Χαβιάρας, Νίκος Χαραλαμπίδης,
Πάνος Χαραλάμπους, Γιώργος Χαρβαλιάς, Θάλεια Χιώτη
Στις δύσκολες για τη σύγχρονη τέχνη στην Ελλάδα δεκαετίες του ´80 και του ´90, μια γκαλερί, σε πείσμα των καιρών και αντίθετα με τις επιλογές των άλλων χώρων τέχνης της εποχής, επέλεξε να παρουσιάσει και να στηρίξει ένα σημαντικό αριθμό νέων καλλιτεχνών οι οποίοι τότε πρωτοπαρουσιάζονται στην εικαστική σκηνή της Ελλάδας  και αποτελούσαν μια σημαντική εναλλακτική πρόταση απέναντι στα κυρίαρχα πρότυπα. Αδιαφορώντας για τις εμπορικές και οικονομικές επιπτώσεις των επιλογών της και πιστεύοντας στην καλλιτεχνική και πνευματική αξία των νέων τότε καλλιτεχνών που άρχισαν να αντιδρούν στην κατεστημένη τάξη των εικαστικών της εποχής, μαζί με ορισμένους γνωστούς σημαντικούς καλλιτέχνες, έδωσε τη δυνατότητα σε ένα καινούργιο πνεύμα προς την τέχνη να θεμελιωθεί και να δημιουργήσει νέες βάσεις για την περαιτέρω εξέλιξη των εικαστικών στην χώρα μας.
Η Έκθεση αυτη αποτελεί Φόρο Τιμής στη Γκαλερί Αρτιο απο μια άλλη Γκαλερί και ταυτόχρονα επιχειρεί να υπενθυμίσει και να παρουσιάσει κάποιες απο τις καλλιτεχνικές επιλογές της Αρτιο και την πορεία και παρουσία αυτων των καλλιτεχνών σήμερα στην εικαστική σκηνή της Ελλάδας.
Θα παρουσιασθούν έργα που δημιουργήθηκαν ειδικά γι αυτη την έκθεση αλλά και έργα που είχαν παρουσιασθεί στη Γκαλερί Αρτιο.
Διάρκεια έκθεσης μέχρι 12 Μαρτίου 2011
Ώρες λειτουργίας  Τετ., Πεμ., Παρ. 12-8μμ  Σαβ. 12-4μμ                    Στάση Μετρό Μοναστηράκι.
Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, οδός Αθηνάς 12, Αθήνα 10554
Τ: 210 3217931 F: 210 3212745 gallery@kappatosgallery.com www.kappatosgallery.com

Στρογγυλή Τράπεζα: Το σχολείο αλλάζει


Τρίτη 1 Φεβρουαρίου, 19:00
Η συζήτηση θα γίνει στα ελληνικά και στα αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση



Τη συζήτηση που θα γίνει την Τρίτη 1 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής, θα συντονίσει ο Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Κλήμης Ναυρίδης, με ομιλητές τον Βασίλη Τσελφέ, Αντιπρόεδρο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, τον Roger Slee, (Ρότζερ Σλι) Κοσμήτορα στο Institute of Education, University of London και τον  Παύλο Χαραμή, πρόεδρο του ΚΕΜΕΤΕ (Κέντρο Μελετών και Τεκμηρίωσης) της ΟΛΜΕ.
Η εξαιρετικού ενδιαφέροντος αυτή συζήτηση  υπογραμμίζει την συμβολή του Μegaron Plus στην αντιπαράθεση και τη ζύμωση απόψεων για τα σύγχρονα ζητήματα και γίνεται σε στιγμή που είναι πια κοινή πεποίθηση ότι τα κοινωνικά και τα οικονομικά προβλήματα έχουν τις ρίζες τους στην εκπαίδευση, στις καθυστερήσεις και την ποιότητα των αντανακλαστικών της.

Η συζήτηση αυτή αφορά στη διαμόρφωση της μελλοντικής κοινωνίας και του πολίτη, που θα έχει στα χέρια του τις τύχες της χώρας στο εγγύς μέλλον και από το επίπεδο, το περιεχόμενο και την αποτελεσματικότητα της κατάρτισής του θα εξαρτηθεί η υγεία, η ευημερία, η καλή μαρτυρία και η θέση της χώρας στον  ευρύτερο κόσμο.
Οι ομιλητές θα διατυπώσουν τις απόψεις τους για το σχολείο στον σημερινό ανοιχτό κόσμο, για τα στοιχήματα που υπαγορεύει η νέα πραγματικότητα, για το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, εναρμονισμένο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, για τα νέα  προγράμματα σπουδών, τα οποία εκπονεί το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, για τις αλλαγές που υπαγορεύουν οι ανατροπές στο παγκόσμιο σκηνικό, για τη διαδραστικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος με την κοινωνία, για τις εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης και κατάρτισης, πέρα από την συμβατική εγκύκλια εκπαίδευση.
Συνεργασία:  Megaron Plus – Παιδαγωγικό Ινστιτούτο

Daniel O'Donnell Pretty Little Girl From Omagh



Way up in the north in old Tyrone
There's a pretty little girl I call my own
She's the sweetest rose Ireland's ever grown
And sure as the moon and stars above
I'm falling head over heels in love
With a pretty little girl from Omagh
In the county of Tyrone.

There's cute little girls in old Strabane
They're just as pretty in Monaghan
This to every roving eye is known
But I guess that I'd be out of bounds
'Cos there between the northern towns
There's a pretty little girl from Omagh
In the county of Tyrone.

She wears my ring and tells her friends
She going to marry me
Best of all she tells them all
She's happy as can be, oh lucky me.

Well I don't know what she's done to me
There's nothing else my eyes can see
My pretty little girl from Omagh
In the county of Tyrone.

--- Instrumental ---

T'was down in south in old Tramore
I recall the yellow dress she wore
She strolled along the shore there all alone
But I guess it was my lucky day
When she came there on holiday
My pretty little girl from Omagh
In the county of Tyrone.

She wears my ring and tells her friends
She going to marry me
Best of all she tells them all
She's happy as can be, oh lucky me.

Well, I don't know what she's done to me
There's nothing else my eyes can see
My pretty little girl from Omagh
In the county of Tyrone.

My pretty little girl from Omagh
In the county of Tyrone...

ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Η νήσος Ιρλανδία είναι γνωστή για την παραδοσιακή ιρλανδική μουσική της, το Book of Kells, αλλά και για τους συγγραφείς της, όπως οι: Τζορτζ Μπέρκλεϊ, Τζόναθαν Σουίφτ, Τζέιμς Τζόις, Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, Όσκαρ Ουάιλντ, Γουίλιαμ Μπάτλερ Γητς, Πάτρικ Κάβανα κ.ά.
Ο Έρνεστ Γουόλτον από το Trinity College του Δουβλίνου μοιράστηκε το 1951 το Νόμπελ Φυσικής για τη διάσπαση του ατόμου.
Στο χώρο της μουσικής, διακεκριμένοι Ιρλανδοί καλλιτέχνες είναι ο κιθαρίστας Ρόρι Γκάλαχερ, η Σίνιντ Ο'Κόνορ, τα συγκροτήματα The Cranberries και U2, η Enya, καθώς και οι χορευτικές παραστάσεις Riverdance και Lord of the Dance.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Chernobyl 25 Years Later

ΑΠΟ ΤΟ :http://totallycoolpix.com/2011/01/chernobyl-25-years-later/

DULCE PONTES

Ποιοι είναι οι ειδικοί σύνδεσμοι ανάμεσα στο fado και την ελληνική μουσική ;

  Εμείς οι Πορτογάλοι και εσείς οι Έλληνες είμαστε Μεσόγειοι, με παρόμοιο τρόπο ζωής, αισθήματα, συναισθήματα, αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα της ζωής όπως τη φτώχεια, την αθλιότητα, το πάθος, την αγάπη, το θάνατο, τη νοσταλγία με πολύ παρόμοιο τρόπο. 
Το ίδιο είναι και η μουσική μας, τα ρεμπέτικα και τα fado περιγράφουν πολύ παρόμοια πράγματα και τραγουδιούνται από ανθρώπους για να τους ανακουφίσουν, να τους κάνουν να ξεχάσουν, να νιώσουν καλύτερα. 
Πολύ κοντά σε εμάς είναι και το ισπανικό flamenco και κάτι στο οποίο θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω, είναι ένα κοινό πρόγραμμα με ελληνικό ρεμπέτικο, πορτογαλικό fado και ισπανικό flamenco. 


Τι σας έκανε να αφιερωθείτε στο fado και στην αναγέννηση αυτού του μουσικού είδους; 

Όπως γνωρίζεις, fado σημαίνει πεπτρωμένο. Έτσι, ο καθένας στη ζωή του έχει ένα πεπρωμένο, ένα fado! Πέρα από αυτά, είναι η παράδοσή μου, η χώρα μου, οι άνθρωποί μου, η ζωή μου, ο εαυτός μου, η εθνική μου κληρονομιά, την οποία οφείλω να υπηρετήσω και είναι καθήκον μου να την κάνω γνωστή όχι μόνο στη χώρα μου, αλλά και αλλού. Δεν είναι μια αναγέννηση που έδωσα, αλλά μια γέννα, κάτι νέο, κάτι ζωντανό, που μου δίνει κίνητρα και έχει λόγο ύπαρξης, όπως ένα νέο ανθρώπινο πλάσμα, ένα βρέφος.

 

 

 

 

 

 

 http://www.cityportal.gr/articles_det1.asp?subcat_id=140&article_id=275   Συνέντευξη Dulce Pontes  στην δανάη - σοφία βαρδαλή απο το περιοδικό CITY urban living

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011


 Βάση της σύγχρονης πορτογαλικής γλώσσας θεωρείται η Γαλικιανή-πορτογαλική διάλεκτος που χρησιμοποιούνταν στην βόρεια Λουζιτανία και εξαπλώθηκε στις νότιες περιοχές μετά την κατάκτηση από τον Αλφόνσο Α' (από τα μισά του 12ου αιώνα).
Η πορτογαλική γλώσσα μιλιέται, εκτός από την Πορτογαλία, στο Αρχιπέλαγος των Αζόρων και της Μαδέρας και στη Βραζιλία (με μερικές διαφοροποιήσεις). Αξιοσημείωτες είναι και μερικές κρεολές ποικιλίες που χρησιμοποιούνται σε μερικές περιοχές της Αφρικής και της Ασίας

Η λογοτεχνία της Πορτογαλίας γεννιέται από την ένωση κοσμοπολίτικων στοιχείων με την πλούσια ποιητική παράδοση της Γαλικίας, στην οποία συγχωνεύονται στοιχεία της Προβηγκιακής ποίησης και της αυτόχθονης ποιητικής παράδοσης των cantigas de amor. Στα μισά του 15ου αιώνα η πεζογραφία φτάνει στο ύψιστο σημείο καλλιτεχνικής ωριμότητας χάρη στον ιστορικό Φ. Λόπες

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Ζοζέ Σαραμάγκου

Ζοζέ (Ιωσήφ) ντε Σόζα Σαραμάγκου (José de Sousa Saramago, πορτογαλική προφορά: ʒuˈzɛ sɐɾɐˈmaɡu, Ζουζέ Σαραμάγκου, γεννηθείς στις 16 Νοεμβρίου 1922 - 18 Ιουνίου 2010), ήταν Πορτογάλος συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος και δημοσιογράφος, τιμημένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τα έργα του, μερικά από τα οποία μπορούν να θεωρηθούν αλληγορικά, γενικά παρουσιάζουν ανατρεπτικές όψεις πάνω στα ιστορικά γεγονότα, δίνοντας έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα. Ο Σαραμάγκου κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1998. Ίδρυσε το Εθνικό Μέτωπο για την Προάσπιση του Πολιτισμού (Λισσαβώνα, 1992) μαζί με τον Αρμίντο Φρέιτας-Μαγκαλιάες και άλλους. Ζούσε στο νησί Λανθαρότε των Κανάριων Νήσων της Ισπανίας.


  «Κάιν»



Στο απόσπασμα που ακολουθεί (σελίδες 32-33), Θεός και Κάιν μιλούν αμέσως μετά τον φόνο του Άβελ:
Θέλησα να σε δοκιμάσω, Και ποιος είσαι εσύ για να δοκιμάζεις αυτό που δημιούργησες, Είμαι ο υπέρτατος άρχων όλων των πραγμάτων, Και όλων των όντων, θα πεις, όχι όμως δικός μου και της ελευθερίας μου, Ελευθερία για να σκοτώνεις, Όπως εσύ ήσουν ελεύθερος να επιτρέψεις να σκοτώσω τον άβελ ενώ ήταν στο χέρι σου να το αποτρέψεις, αρκεί για μια στιγμή να είχες εγκαταλείψει το ματαιόδοξο αλάθητο που μοιράζεσαι με όλους τους άλλους θεούς, αρκεί για μια στιγμή να ήσουν πραγματικά ευσπλαχνικός, να δεχόσουν την προσφορά μου με ταπεινότητα, απλώς και μόνο γιατί δεν έπρεπε να τολμήσεις να την αρνηθείς, οι θεοί, κι εσύ όπως όλοι οι άλλοι, έχετε υποχρεώσεις απέναντι σ’ εκείνους που λέτε πως δημιουργήσατε, Ο λόγος αυτός είναι αντάρτικος, Πιθανόν να είναι, σε διαβεβαιώ όμως πως, αν ήμουν θεός, κάθε μέρα θα έλεγα Ευλογημένοι ας είναι όσοι διάλεξαν την ανταρσία γιατί σε αυτούς ανήκει η βασιλεία της γης, Ιεροσυλία, Μπορεί, πάντως μεγαλύτερη από τη δική σου δεν είναι, που επέτρεψες να πεθάνει ο άβελ, Εσύ τον σκότωσες, Ναι, είναι αλήθεια, εγώ ήμουν το εκτελεστικό όργανο, αλλά η καταδίκη υπαγορεύτηκε από σένα, Το αίμα που βρίσκεται εδώ δεν το έχυσα εγώ, ο κάιν μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα στο κακό και στο καλό, αφού επέλεξε το κακό θα το πληρώσει, Όσο κλέφτης είναι αυτός που μπαίνει στο αμπέλι άλλο τόσο είναι κι αυτός που φυλάει τσίλιες, είπε ο κάιν, Και το αίμα αυτό απαιτεί εκδίκηση, επέμεινε ο θεός, Αφού είναι έτσι, θα εκδικηθείς ταυτόχρονα έναν πραγματικό θάνατο κι έναν που δεν έχει ακόμα γίνει, Εξηγήσου, Δεν θα σ’ αρέσει αυτό που θ’ ακούσεις, Μη σε νοιάζει εσένα, μίλα, Είναι απλό, σκότωσα τον άβελ, γιατί δεν μπορούσα να σκοτώσω εσένα, στην πρόθεση είσαι νεκρός.


http://www.acidart.gr/index.php/books/1-diabasame/799-lr-

«Μέσα από τον Φακό», Έκθεση εικαστικών της Στέλλας Μπακατσή, στο Ίδρυμα Ευγενίδου ως 30 Ιανουαρίου 2011


Το Ίδρυμα Ευγενίδου φιλοξενεί την ώριμη δουλειά της Ελληνίδας εικαστικού-κεραμίστριας , κάτω από τον ιστορικό παλαιό θόλο του Πλανηταρίου, έναν χώρο συνδεδεμένο άμεσα με την εκλαΐκευση της Επιστήμης. Το ενδιαφέρον του Ιδρύματος Ευγενίδου κέρδισε ο ανοικτός διάλογος Επιστήμης και Τέχνης, ιδιαίτερα δε ο δυναμισμός και η αέναη κίνηση του ορατού και αόρατου κόσμου της Μοριακής Βιολογίας, όπως αυτός αποτυπώνεται στο σύνολο των έργων της.


Στα γλυπτοζωγραφικά έργα της Στέλλας Μπακατσή τα κεραμικά στοιχεία, τα σύρματα και τα πλέγματα αποκτούν ζωή, μας μεταφέρουν μια φρέσκια όσο και δυνατή εικαστική ματιά και μας προτρέπουν να δούμε την «αόρατη Βιολογική πραγματικότητα» μ’ έναν τρόπο διαφορετικό.

Γέφυρα Βάσκο ντα Γκάμα

Η γέφυρα Βάσκο ντα Γκάμα στην Πορτογαλία ενώνει τις δύο πλευρές του ποταμού Τάγου, βόρεια της Λισσαβόνας.

 Η κατασκευή της, σε σχέδια του Armando Rito, ξεκίνησε το 1995 και ολοκληρώθηκε το 1998. Για την ολοκλήρωση του έργου εργάστηκαν περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι. Τα εγκαίνιά της έγιναν ακριβώς 500 χρόνια μετά την ανακάλυψη, από τον Βάσκο ντα Γκάμα, του περάσματος προς τις Ινδίες (1498), και για να τον τιμήσουν οι Πορτογάλοι αποφάσισαν να της δώσουν το όνομά του.

Είναι καλωδιωτή γέφυρα με συνολικό μήκος είναι 17,2 χιλιόμετρα (μαζί με τους δρόμους πρόσβασης στη γέφυρα μήκους 4,8 χιλιόμετρων) και έχει πλάτος 30 μέτρα. Είναι η μακρύτερη γέφυρα στην Ευρώπη και η ένατη σε μήκος στον κόσμο. 

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Cristina Branco Ai Vida (FADO- ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ)

«Τραγουδώ Σαπφώ σε φάντος»

 Στη δεκαετία του ‘90 η Μίσια έμοιαζε περισσότερο με σταρ της σοφιστικέ ποπ παρά με φαντίστα έτοιμη να ξεβγάλει με τη φωνή της πόνο. Τότε τα χίλια της ήταν βαμμένα κατακόκκινα. Τα μαλλιά της κομμένα καρέ. Και τα μαύρα ρούχα που φορούσε θύμιζαν περισσότερο Αγγλίδα φοιτήτρια σχολής σχεδίου μόδας παρά την τραγουδίστρια διάδοχο του μύθου της Αμάλια Ροντρίγκες. Η Μίσια τραγουδά φάντο. Πορτογαλέζικο μπλουζ, δηλαδή. Ηχογραφεί άλμπουμ από το 1991. Το πού πάει η φωνή της δεν μας είναι άγνωστο. Η Μίσια έχει περάσει πολλές φορές από την Ελλάδα. Και από τη σκηνή πάντα εκείνο που αντίκριζε ήταν ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες συναυλιών.   Η τραγουδίστρια από την Πορτογαλία, που από το 2005 ζει στο Παρίσι, έδωσε στο νέο της άλμπουμ τον τίτλο «Ruas» (μετάφραση στα ελληνικά «Δρόμοι»). 

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&pubid=10334950#


Ζουζέ Μαλιόα

O Ζουζέ Μαλιόα (πορτογαλικά José Malhoa) ήταν Πορτογάλος ζωγράφος, ο οποίος γεννήθηκε στη Κάλντας ντα Ράινια στις 28 Απριλίου 1855 και πέθανε στο Φιγκουεϊρό ντους Βίνιους στις 26 Οκτωβρίου 1933.
Ο Μαλιόα, μαζί με το συμπατριώτη του ζωγράφο Κολουμπάνο Μπορντάλου Πινιέιρου (1857 – 1929), ήταν το κυρίαρχο όνομα της νατουραλιστικής σχολής ζωγραφικής στην Πορτογαλία κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.
Στα έργα του αποτυπώνει την κοινωνία της εποχής του σε νωπογραφίες, ενώ η θεματογραφία του επικεντρώνεται σε λαϊκές σκηνές, όπως στα δύο πιο διάσημα έργα του «Οι μπεκρήδες» (1907) και «Φάντου» (1910), όπου παρουσιάζει ένα οικείο περιβάλλον της πορτογαλικής λαϊκής μουσικής, του φάντου, με τον φαντίστα να αιχμαλωτίζει τους θαμώνες της ταβέρνας με το μελαγχολικό και θλιμμένο τραγούδι του.


Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Φερνάντο Πεσσόα

Άγαλμα του Φερνάντο Πεσσόα στην Λισαβόνα.
Ο Φερνάντο Πεσσόα (Fernando António Nogueira de Seabra Pessoa) ήταν Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λισαβώνα.

 Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα – όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας.
 

 Η λαμπρότητα ενός ωραίου ηλιοβασιλέματος, με καταθλίβει μ' όλη του την ομορφιά. Μπροστά σ' ένα τέτοιο θέαμα πάντα λέω : πόσο ευχαριστημένος πρέπει να νιώθει ένας ευτιχισμένος άνθρωπος αντικρίζοντας αυτόν τον ήλιο


 Ζωή είναι να είσαι άλλος.


'Πλήξη είναι, να σε βαραίνει η ανία του κόσμου, η στεναχώρια του να ζεις, η κούραση του να έχεις ζήσει. Η πλήξη είναι, στην ουσία, η σαρκική συνείδηση της εκτεταμένης κενότητας των πραγμάτων. Αυτός όμως που βρίσκεται στο έλεος της πλήξης είναι καταδικασμένος σ ένα κελί δίχως όρια'
—Φ. Πεσσόα